NOWY ROK 2015

 

Wszystkim Drogim i Szanownym Czytelnikom

"Szperaczom" i Tym którzy zechcą komentować; dziękuję za odwiedziny.

Życzę Wam moi drodzy Pokoju i Radości z Narodziny Dzieciny:

 

Niech Szczęście i Miłość oraz stan dobrego Zdrowia będzie Waszym udziałem każdego Bożego Dnia w Nowym Roku 2015!

Szczęśliwych STARTÓW i LĄDOWAŃ BEZPIECZNYCH

W DRODZE Z DOMU I DO DOMU RODZINNEGO I OJCZYSTEGO

 

Nadzieja umiera ostatnia, obyśmy tylko byli mądrym Narodem.

Kochajmy się i dbajmy o Rodziny.

Aby miały Dzieci i Wnuki w DRODZE do dorosłego Życia i szczęśliwego rozwoju.

Wszystkich Dętych Wodzów z partii od lewa do prawa i ze środka oceniajmy tylko z tej perspektywy.

Od Albatrosa z Lotu Ptaka.

PRAWDA NAS WYZWOLI !

Dla Bliskiej mnie Osoby S.P. Szczególne Podziękowania za Trudy i Wkład na Nasze Myślenie o Ojczyźnie i Nas Samych.

Szczęść Boże w Nowym Roku 2015

 

tj. Abecadło

 

Abecadło

 

Abecadło

 

Abecadło

 

Abecadło

 

to jest przesłanie od Wieszcza Adama Mickiewicza:

 

 

KSIĘGA DWUNASTA - KOCHAJMY SIĘ abaśmy żyli, bo życie to wartość.

Treść: Ostatnia uczta staropolska - Arcyserwis - Objaśnienie jego figur - Jego ruchy - Dąbrowski udarowany - Jeszcze o Scyzoryku. - Kniaziewicz udarowany. - Pierwszy akt urzędowy Tadeusza przy objęciu dziedzictwa - Uwagi Gerwazego - Koncert nad koncertami - Polonez - Kochajmy się! 

Na koniec z trzaskiem sali drzwi na wściąż otwarto.
Wchodzi pan Wojski w czapce i z głową zadartą,
Nie wita się i miejsca za stołem nie bierze,
Bo Wojski występuje w nowym charakterze,
Marszałka dworu; laskę ma na znak urzędu
I tą laską z kolei, jako mistrz obrzędu,
Wskazuje wszystkim miejsca i gości usadza.
Naprzód, jako najpierwsza województwa władza,
Podkomorzy-Marszałek wziął miejsce zaszczytne:
Ze słoniowym poręczem krzesło aksamitne;
Obok na prawej stronie jenerał Dąbrowski,
Na lewej siadł Kniaziewicz, Pac i Małachowski.
Śród nich Podkomorzyna, dalej inne panie,
Oficerowie, pany, szlachta i ziemianie,
Mężczyźni i kobiety, na przemian po parze
Usiadają porządkiem, gdzie Wojski ukaże.

Pan Sędzia skłoniwszy się opuścił biesiadę;
On na dziedzińcu włościan traktował gromadę;
Zebrawszy ich za stołem na dwa staje długim,
Sam siadł na jednym końcu, a pleban na drugim.
Tadeusz i Zofija do stołu nie siedli;
Zajęci częstowaniem włościan, chodząc jedli.
Starożytny był zwyczaj, iż dziedzice nowi
Na pierwszej uczcie sami służyli ludowi.

Tymczasem goście, potraw czekający w sali,
Z zadziwieniem na wielki serwis poglądali,
Którego równie drogi kruszec jak robota.
Jest podanie, że książę Radziwiłł-Sierota
Kazał ten sprzęt na urząd w Wenecyi zrobić
I wedle własnych planów po polsku ozdobić.
Serwis, potem zabrany czasu wojny szwedzkiĂŠj,
Przeszedł, nie wiedzieć jaką drogą, w dom szlachecki.
Dziś ze skarbca dobyty zajął środek stoła
Ogromnym kręgiem na kształt karetnego koła.

Serwis ten był nalany ode dna po brzegi
Piankami i cukrami białemi jak śniegi:
Udawał przewybornie krajobraz zimowy;
W środku czerniał ogromny bór konfiturowy:
Stronami domy, niby wioski i zaścianki,