["POSTSCRIPTUM
Już po złożeniu artykułu do redakcji Przeglądu Geologicznego otrzymałem wydaną przez panią Danutę Sujkowską-Franck książkę ojca „Bitwa o Warszawę 1944”.
Książka była pisana podczas powstania i bezpośrednio potem, na podstawie nadchodzących z Warszawy do Londynu szyfrowanych depesz, nasłuchu radiostacji Armii Krajowej „Błyskawica”, wypowiedzi świadków wydarzeń, zeznań jeńców niemieckich biorących udział w walkach w Warszawie i innych, a następnie została uzupełniona relacjami przybyłego do Londynu gen. Tadeusza Bora- -Komorowskiego i oficerów jego sztabu. Zbigniew Sujkowski przedstawił w niej także polityczne kulisy powstania, postawę państw anglosaskich, oceny Niemców i grę Rosji. Książka liczy 450 stron, zawiera mapy i zdjęcia lotnicze Warszawy robione w dniach powstania. W Anglii nie została opublikowana, aby „nie drażnić” Sowietów."]
I POLAKÓW np. W Muzeum Powstania Warszawskiego
http://www.pgi.gov.pl/pl/dokumenty-in-edycja/doc_view/2550-zbigniew-sujkowski.html
Życie Zbigniewa Sujkowskiego i jego rodziny jest
przykładem losów polskich elit podczas wojny i w latach
powojennych. Losów, które prowadziły do ich wyeliminowania
przez fizyczną zagładę, wysyłkę „na białe niedźwiedzie”
czy wygnanie, jak w przypadku Sujkowskiego. Tych,
którzy przeżyli i pozostali w kraju, spychano na margines
społeczeñstwa. Wszelkie przejawy patriotyzmu brutalnie
zwalczano, zaś intelektualny potencjał wykorzystywano
wybiórczo.
Ziemowidem Sujkowskim zaopiekowała się dalsza
rodzina, pomagali mu koledzy ojca z PIG – Edward Rühle,
późniejszy profesor i dyrektor instytutu, oraz Stanisław
Tyski, obydwaj z AK-owską przeszłością. Wybrał fizykę,
kierunek studiów, który oparł siê upolitycznieniu, nawet
w najtrudniejszych dniach stalinizmu. Został wybitnym
uczonym, profesorem, promotorem 21 doktorów w Polsce
i za granicą, dyrektorem Instytutu Badañ Jądrowych
w Świerku (Chmielewska i in., 2007). W radiowej audycji
z cyklu Rody Uczone „mocno akcentowaŁ podziw dla
swoich przodków i to, że aby się go nie wstydzili, było dlań
kryterium postępowania w życiu” (Bajer, 2000). Zmarł
w 2006 r.
POSTSCRIPTUM
Już po złożeniu artykułu do redakcji Przeglądu Geologicznego
otrzymałem wydaną przez panią Danutę Sujkowską-Francką
książkę ojca „Bitwa o Warszawę 1944”.
"Polska", "Wiersz o nas i o chłopcach" - pisany w czasach okupacji niemieckiej - Wiersz Krystyny Krahelskiej - kuzynki ze strony Matki
Dokumentacja źródłowa Powstania Warszawskiego 1944
http://dspace.stir.ac.uk/bitstream/1893/929/1/z%20Thesis.pdf
http://ahm.1944.pl/Danuta_Francki/7
Archiwum Historii Mówionej
http://www.pgi.gov.pl/pl/dokumenty-in-edycja/doc_view/2550-zbigniew-sujkowski.html
Zbigniew Sujkowski – uczony i żołnierz
Jerzy B. Miecznik1
Zbigniew Sujkowski – scientist and soldier. Prz. Geol., 62: 234–239. A b s t r a c t. Zbigniew Sujkowski was a co-founder of Polish sedimentary petrography and a pioneer of sedimentology. After studying geology at the University of Warsaw (1921–1925), he worked in 1927–1929 with Prof. Lucien Cayeux at Collège de France in Paris. He specialized in petrographic-sedimentological studies of Cretaceous deposits in Poland, but especially of siliceous rocks. His treatise on diagenesis, published posthumously in 1958, is among the classics of world geological literature.
........................................................................................................
Zbigniew Sujkowski was a Polish patriot. In the period 1914–1920, he participated in the armed struggle for the independence of Poland, and during World War II – in the armed resistance movement against German occupation as the organizer of subversion.
At the end of the war, he was in London; his return to Poland was impossible from political reasons. Sujkowski immigrated to Canada and took a job at MacMaster University in Hamilton. He died tragically in an accident. Keywords: Cretaceous rocks of Poland, hornstones, siliceous concretions, radiolarites, diagenesis, Carpathian Flysch, Polish Legions of 1914–1918, Polish-Soviet War of 1919–1921, Polish Underground State of 1939–1945
Zbigniew Sujkowski należy do najpiękniejszych postaci w naszej geologii. Był współtwórcą polskiej petrografii skał osadowych i pionierem sedymentologii („Zbigniew Leliwa- -Sujkowski (Memory)”, 1955; Krajewski, 1967; Rühle 1986), uczonym o wielkim potencjale twórczym wykorzystanym tylko częściowo wskutek konieczności dzielenia go między naukę i walkę o wolną Polskę, niechcianej emigracji i przedwczesnej tragicznej śmierci.
Jego praca o petrografii kredy i badania skał krzemionkowych reprezentowały najwyższy współczesny poziom naukowy, a publikacje o średnim składzie skał osadowych w litosferze i o diagenezie są wciąż cytowane.
