PRZEMILCZEĆ SMOLEŃSK 10 KWIETNIA 2010 ROKU I PROWADZIĆ SKUTECZNĄ GRĘ POLITYCZNĄ Z "PRZJACIÓŁMI". MY WIEMY, WY WIECIE. PUTIN I MERKEL ORAZ SCHULTZ I TUSK Z UE WIEDZĄ.
MY TEŻ WIEMY.
CZTERY ASY I GRA. OBY NIE W POKERA KOSZTEM RZECZYPOSPOLITEJ. NAS, NASZYCH DZIECI I WNUKÓW.
MINISTER ANTONI MACIEREWICZ NIECH ROBI SWOJE. OBY TYLKO NIE ZAPROSIŁ "LISA DO KURNIKA".
***= PUŁKOWNICY
Pomaszerował w lewa w prawa w siną dal https://www.gonzoaviation.com/clanok/transport-tu-154-do-kunovic Biznes to biznes. Bohdan Łazuka i Iga Cembrzyńska - W siną dal - tekst piosenki ... www.tekstowo.pl › B › Bohdan Łazuka i Iga...
http://www.tvp.pl/retro/galeria/trzy-dwa-jeden-nadajemy/1024084/dzin-uwolnil-sie-z-butelki-emisja-pierwszej-reklamy-telewizyjnej-1958-fot-z-januszewski/1024283
Trzy... dwa... jeden... nadajemy!
Dżin uwolnił się z butelki... Emisja pierwszej reklamy telewizyjnej (1958) fot. Z. Januszewski
Lech Wałęsa salutuje pod krzyżem. Zdjęcie podbija internet
>>>
Rok 1920 Generał Rozwadowski Bohater czy Ofiara ?
TSK24.pl serwis informacyjny powiat i miasto Skarżysko-Kamienna ...
Historia roku 1926 Śmierć Generała Zagórskiego, Zamach majowy.
Aug 6, 2012 - Zagórskiego nie robić żadnej sensacji, żeby nie rzucało się w oczy, że jest on aresztowany”. ..... Kto był zainteresowany śmiercią generała?
Nov 9, 2014 - Nim jednak do nich przejdziemy, przedstawmy sylwetkę gen. Włodzimierza ... CzyZagórski kradł i czy stało się to przyczyną jego śmierci?
Jan 21, 2015 - Sprawa generała Zagórskiego do dziś pozostaje jedną z największych tajemnic II Rzeczpospolitej. Był zbiegiem i aferzystą, czy ofiarą mordu ...
Włodzimierz Ostoja-Zagórski - tajemnicze zniknięcie
21.01.2015 06:00
Sprawa generała Zagórskiego do dziś pozostaje jedną z największych tajemnic II Rzeczpospolitej. Był zbiegiem i aferzystą, czy ofiarą mordu inspirowanego przez Piłsudskiego? Jedno jest pewne: generał wiedział za wiele.
Włodzimierz Ostoja-Zagórski, źr. Zbigniew Cieślikowski: Tajemnice śledztwa KO-1042/27. Sprawa generała Zagórskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1976, Wikimedia Commons/dp
- Można z całą pewnością stwierdzić, że Zagórski został po zwolnieniu z więzienia uprowadzony i zamordowany, zamordowany przez osoby z bliskiego kręgu Józefa Piłsudskiego - twierdził prof. Paweł Wieczorkiewicz.
Czym generał miał zasłużyć sobie na taki koniec? Czy chodziło o vendettę za opowiedzenie się za prezydentem i rządem podczas zamachu majowego, czy może Zagórski był niebezpieczny dla samego Marszałka? A może generałowi udało się jednak uciec?
Po stronie rządu
Urodzony 21 stycznia 1882 generał Włodzimierz Ostoja-Zagórski podczas przewrotu majowego pełnił funkcję dowódcy sił powietrznych. Poparł legalne władze i został po zwycięstwie obozu piłsudczykowskiego wtrącony do więzienia pod zarzutem osobistego udziału w bombardowaniu kolumny wojsk wiernych Marszałkowi. Po zwolnieniu z internowania generał zaginął w tajemniczych okolicznościach...
Tajemnicze zniknięcie
Na zdjęciu: List gończy za gen. Włodzimierzem Zagórskim, źr. Zbigniew Cieślikowski: Tajemnice śledztwa KO-1042/27. Sprawa generała Zagórskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Wikimedia Commons/dp
W więzieniu na Antokolu spędził 15 miesięcy. Zwolniono go 6 sierpnia 1927. Miał wówczas stawić się do raportu przed Marszałkiem. Z Wilna do Warszawy eskortował go adiutant Piłsudskiego, kapitan Lucjan Miładowski. Po przyjeździe pociągiem do stolicy Zagórski został przejęty przez grupę oficerów w cywilnych ubraniach, którzy wprowadzili go do samochodu na rządowych rejestracjach. Auto miało zatrzymać się przed warszawską łaźnią miejską. To ostatnia potwierdzona informacja o generale.
Zbieg czy ofiara?
Oficjalnie ogłoszono zaginięcie Zagórskiego. Obóz piłsudczykowski utrzymywał, że generał zbiegł. Rozpoczęło się śledztwo, które zostało jednak zagmatwane przez władze: pojawiali się coraz mniej wiarygodni świadkowie i coraz bardziej niedorzeczne dowody. Sprawie wkrótce ukręcono łeb. Kraj obiegły plotki o zamordowaniu dowódcy. Ciała jednak nigdy nie znaleziono.
Afera "Francopolu"
Dla zwolenników tezy o ucieczce generała argumentem jest jego rzekomy udział w przedmajowej aferze związanej z przemysłem lotniczym. Firma "Francopol", w której Zagórski miał udziały, pobrała zaliczki na poczet realizacji rządowego zamówienia na zakup i produkcję samolotów dla rodzącego się polskiego lotnictwa wojskowego i nie wywiązała się ze zobowiązania. Ostoja-Zagórski nigdy nie usłyszał oficjalnych oskarżeń, nie znaleziono dowodów świadczących przeciw niemu. Zdaniem zwolenników tezy o ucieczce generała miał on wyreżyserować własne zniknięcie. Pomóc w ujściu miało mu wywiadowcze doświadczenie. To doświadczenie mogło sprowadzić na niego gniew rodzącej się sanacji.
Komenda Legionów grudzień 1916. Od lewej August Krasicki, chor. Łepkowski, Bertold Merwin, por. Jan Skorobohaty-Jakubowski, Włodzimierz Zagórski, źr. Legiony Polskie - Michał Klimecki i Władysław Klinczak, Bellona 1990, Wikimedia Commons/dp
Agent Józef P.?
Czym mógłby zagrażać Piłsudskiemu Zagórski? By rozwiązać tę zagadkę trzeba cofnąć się do czasów I wojny światowej. Zagórski pełnił wówczas obowiązki oficera wywiadu austriackiego.
- Był depozytariuszem największej tajemnicy Marszałka, przyjmował jego zgłoszenie do współpracy wywiadowczej, a potem prowadził go jako agenta wywiadu austriackiego - mówił prof. Paweł Wieczorkiewicz w audycji Andrzeja Sowy z cyklu "Historia Polski". - Ujawnienie tych materiałów mogło być politycznym dynamitem. Piłsudski bowiem nigdy się do tego wprost, w oczy Polakom nie przyznał. Zagórski miał te materiały oddać. Skoro nie chciał, to musiał zginąć.
Czy teza postawiona przez prof. Pawła Wieczorkiewicza jest zasadna? Co spotkało Zagórskiego? Trudno wyrokować. Los generała do dziś pozostaje tajemnicą.
Posłuchaj o pozostałych generałach uwięzionych po przewrocie majowym przez sanację.
bm
Afera teczkowa II RP. Piłsudski nie cofał się przed niczym, aby zatrzeć ślady swej agenturalnej przeszłości
http://natemat.pl/172449,ten-czlowiek-wiedzial-ze-pilsudski-byl-platnym-agentem-zaplacil-za-to-najwyzsza-cene
Znał fakty, które w sanacyjnej Polsce uznawano za wyjątkowo niewygodne. W czasach, kiedy Polski nie było jeszcze na mapie, doświadczony oficer austro-węgierskiego wywiadu - Włodzimierz Zagórski, sporo wiedział o Józefie Piłsudskim, późniejszym marszałku. Wtedy określanym w dokumentacji jako... "osobowe źródło informacji".
Zagórski musiał później za tę wiedzę słono zapłacić. 6 sierpnia 1927 roku, krótko po przybyciu pociągiem z Wilna do Warszawy, zniknął bez śladu. To jedna z najbardziej frapujących, niewyjaśnionych zagadek przedwojennej Polski. Co mogło zaważyć na takim, a nie innym, obrocie spraw? Dlaczego Piłsudskiemu mogło zależeć na pozbyciu się niewygodnego oficera? Sprawa jest utkana wyjątkowo grubymi nićmi.
"Stefan 2" w akcji
Znali się dobrze, choć rzadko mieli okazję rozmawiać. Zanim trafili do Legionów, współpracowali na innej niwie. Późniejszy oponent marszałka był oficerem austro-węgierskiego wywiadu wojskowego, pracując w tzw. Biurze Ewidencji (K-Stelle). Placówka miała swoje komórki w różnych miastach na ziemiach polskich. To właśnie tym kanałem Zagórski po raz pierwszy zetknął się z Piłsudskim. Początkowo nie osobiście, a za pośrednictwem meldunków tajnego agenta, trafiających na biurko oficera.
Współpracownicy Zagórskiego, oficerowie ekspozytur wywiadu, zwerbowali byłego PPS-owca o długiej już wtedy karcie niepodległościowej, do tajnej, płatnej współpracy. Razem ze swoim bliskim przyjacielem Walerym Sławkiem, Piłsudski informował K-Stelle m.in. o nastrojach panujących w zaborze rosyjskim (Królestwo Polski), a także położeniu carskich wojsk. Austriacy przymykali natomiast oko na wojskową działalność Piłsudskiego, który udzielał się w Związku Strzeleckim, powstałym przecież na terytorium Galicji.
Piłsudski i jego ludzie świadczyli zatem odpłatnie, niewątpliwie z patriotycznych pobudek, austriackiemu Sztabowi Generalnemu (a potem prawdopodobnie również niemieckiemu) rozmaite usługi o szeroko rozumianym szpiegowskim charakterze. (...) O tej współpracy Piłsudskiego i jego współtowarzyszy oficerowie ekspozytur wywiadowczych Sztabu Generalnego, Polacy w armii Austro-Węgier, tacy jak: Józef Rybak, Jan Hempel, Oswald Frank, meldowali Zagórskiemu. Wtedy też jako pilny oficer Sztabu Generalnego zapoznawał się z systematycznie nadsyłanymi meldunkami Józefa Piłsudskiego o sytuacji w Przywiślańskim Kraju.
Odpowiedzialny za kontakty z Piłsudskim i Sławkiem był m.in. kpt. Józef Rybak, od 1909 roku szef Oddziału II Komendy I Korpusu w Krakowie. To właśnie on 2 sierpnia 1914 roku przekazał Piłsudskiemu pozwolenie na mobilizację oddziałów strzeleckich. Cztery dni później Pierwsza Kompania Kadrowa wyruszy spod Krakowa do zaboru rosyjskiego, aby wywołać antyrosyjskie powstanie.
Teraz w Lidlu nowa kolekcja odzieży dziecięcej, idealnej dla małych amatorów zimowego szaleństwa. Sprawdź!
Kilkukrotnie przesłuchiwany w 1949 roku, kpt. Rybak wyjawił szczegóły kontaktów z tajnymi współpracownikami z Kongresówki - w tym Sławkiem (określany jako agent "Stefan I") i Piłsudskim (agent "Stefan II"). Według relacji, to Sławek miał zarekomendować Piłsudskiego, który początkowo przedstawił się jako "robotnik z Warszawy". Później miał wyjawić więcej szczegółów. Kapitan zapewnił rozmówcę, że "nie wciągnie go do kartoteki".
Przedstawiłem Piłsudskiemu i Sławkowi konieczność stworzenia na terenie Galicji sieci kontrwywiadu i użycia do tego celu działaczy PPS i Strzelca. Obaj zgodzili się na to. Zorganizowali oni w istocie doskonałą sieć kontrwywiadu i dali mi pełną możliwość do rozpracowania sieci wywiadowczej ochrany oraz rosyjskiego wywiadu wojskowego. Wszelkie materiały i informacje dostarczali osobiście. (...) Niezależnie od sieci kontrwywiadu w Galicji, Piłsudski i Sławek zorganizowali sieć wywiadu politycznego na terenie Kongresówki również opartego na PPS. Wywiad ten znowu na pośrednictwem Piłsudskiego i Sławka, którzy dostarczali mi osobiście materiały, dał mi całkowitą możność dokładnego ujęcia w ewidencję sytuacji politycznej w Królestwie tak w odniesieniu do ludności, ugrupowań politycznych, jak też władz rosyjskich.
Wtedy jeszcze, przed wybuchem I wojny światowej, Zagórski i Piłsudski wzajemnie się tolerowali. Austriacy nie gardzili informacjami "z pierwszej ręki", dostarczanymi przez zaufanych agentów. Piłsudski też był zadowolony, przynajmniej nie ścigano go za działalność wywrotową. Z pewnością myślał gorąco o sprawie polskiej. To był układ, który każdej ze stron przynosił pozytywy.
Wrogowie z Legionów
Niedługo później drogi Zagórskiego i Piłsudskiego się rozeszły. Ten pierwszy, jako szef sztabu Komendy Legionów, był jego przełożonym. To przesądziło o konflikcie. Przyszły marszałek, a wtedy zaledwie brygadier, miał swoją wizję rozwoju sił zbrojnych. Zagórski widział w nim patriotę, ale wskazywał na jego wojskowe dyletanctwo, a nawet warcholstwo. Sam był przecież doświadczonym oficerem, to on grał często przysłowiowe "pierwsze skrzypce".
Jesienią 1918 roku Zagórski i jego zwierzchnik - gen. Tadeusz Rozwadowski, uzyskali najwyższe stanowiska w Sztabie Generalnego odradzającego się Wojska Polskiego, ale szybko zrezygnowali. Obaj nie chcieli służyć człowiekowi, któremu jeszcze niedawno mieli pod swoimi rozkazami. APiłsudski nie pozostawał dłużny.
Zniszczyć akta!
Jak czytamy w najnowszej książce poświęconej zagadkowym losom przeciwnika Piłsudskiego pt. "Sprawa generała Zagórskiego" (autor - Andrzej Ceglarski), rozpoczęła się zakrojona na szeroką skalę operacja niszczenia fizycznych dowodów jego agenturalnej przeszłości. Ludzie Naczelnika opanowali archiwa, wynosili co tylko się dało.
Sprawę miał ułatwić gen. Maximilian Ronge, jeden z następców Zagórskiego na czele K-Stelle. Chroniąc byłych tajnych współpracowników, nakazał likwidację wszelkich poświadczających ich działalność archiwaliów. – Z jego polecenia zniszczono więc już w listopadzie 1918 roku listy konfidentów, pokwitowania pieniężne, wycięto także żyletką z dziennika podawczego Biura Ewidencyjnego wszystkie nazwiska konfidentów. Resztę dokumentów dotyczących tej współpracy Druga Rzeczpospolita wydobyła od Austrii, grożąc w razie odmowy ich wydania wstrzymaniem dostaw polskiego węgla - pisze Ceglarski.
Pragnę jednak zauważyć, że po objęciu władzy przez Piłsudskiego w 1918 roku, wydelegowany został do Krakowa do przeglądnięcia tego archiwum (archiwum K-Stelle - red.) mjr Ścieżyński (Mieczysław Ścieżyński - red.), przebywający obecnie w Anglii. Celem tej lustracji było oficjalne ujawnienie materiałów obciążających oficerów K-Stelle, między innymi mnie. W stosunku do mnie nic nie znaleziono, przeciwnie, Piłsudski darzył mnie przyjaźnią (...). Jak mówiono jednak chodziło w rzeczywistości o usunięcie materiałów kompromitujących Piłsudskiego i jego najbliższych współpracowników.
Niepodległa Polska rodziła się więc w atmosferze skandalu. W 1924 roku Zagórski został generałem. Nie mogło to ujść uwadze Piłsudskiego. Kariera człowieka, który w każdej chwili mógłby udowodnić jego współpracę z obcym wywiadem, nie była mu na rękę. Przy różnych okazjach przekonywał, że prowadził swoistą grę, w której kartą przetargową była Polska. Tak jak na Zjeździe Legionistów w sierpniu 1922 roku.
Mogę panom śmiało i z zupełnym spokojem powtórzyć te dumne warunki: (...) Dajcie mi broni! Pieniędzy od was nie chcę, będę żył w kraju, ze swej ojczyzny, żadnych politycznych warunków nie przyjmuję, bo i wy ze mną w układy nie wchodzicie. (...) Nie szedłem na żadne w jakimkolwiek stopniu upokarzające warunki.
Niedługo później usunie się na bok, zarzucając na jakiś czas działalność polityczną. Nie zrezygnuje jednak z prób zdobycia materiałów, które posiadał jego przeciwnik.
Nie wszystko wtedy zostało jeszcze zniszczone. Generał Zagórski zachował część dokumentacji, najważniejszymi były pokwitowania odbioru pieniędzy przez byłych agentów, w tym Piłsudskiego. Ukrył je na polecenie gen. Rozwadowskiego w zalakowanej kopercie, oddanej na przechowanie zaufanemu mjr. Marcelemu Kyci.
A Piłsudski? Dalej niszczył archiwa. Lata 1923-1925 to ciągłe grzebanie w aktach. Jego gorący zwolennik - Kazimierz Świtalski, wynosił do domu dokumenty, które znalazł w Biurze Historycznym Sztabu Generalnego. Co się z nimi stało? Można się domyślać. Nigdy nie wróciły na swoje miejsce.
Uciszyć "zdrajcę"
Piłsudski, przygotowujący przewrót polityczny, rozpoczął kontrofensywę. Celem było przypięcie adwersarzowi łatki zdrajcy. Rozgłaszano nawet, że ten, za czasów legionowych, donosił na niego Austriakom! – czytamy w książce Ceglarskiego.
Po maju 1926 roku, kiedy wskutek zamachu stanu (Zagórski, wierny konstytucji, stał na czele rządowego lotnictwa) Piłsudski objął pełnię władzy, przystąpiono do ostatecznej rozprawy z niesfornym generałem. Najpierw został internowany, razem m.in. z Rozwadowskim i Andersem. W międzyczasie bezprawnie przeszukano jego mieszkanie.
Zagórski trafił w końcu za kratki wileńskiego więzienia (a z nim także Rozwadowski). Zaczęto szukać "dowodów" na jego rzekomą antypaństwową działalność, uwikłanie w szereg afer, korupcję i inne niecne czyny. Trwało intensywne śledztwo.
List gończy wystawiony za gen. Zagórskim po jego tajemniczym "zniknięciu".•Fot. Domena publiczna
Piłsudskiego dochodziły słuchy, że zatrzymane spisuje w celi swoje pamiętniki. Na to nie mógł pozwolić, groziło to bowiem ujawnieniu prawdy. 6 sierpnia 1927 roku Zagórskiego zwolniono z więzienia. Pod "eskortą" wysiadł na Dworcu Wileńskim w Warszawie. Miał rozkazać zawieźć się do łaźni na Krakowskim Przedmieściu. W tym momencie wszelki trop się urywa...
"Strzeżcie się agentów!"
Wszystko okrywała tajemnica, wiadomo jednak, że Piłsudskiemu bardzo zależało na zniszczeniu archiwów. Czyżby chciał zmusić generała do ich przekazania? Jeśli nawet, nie osiągnął celu. Zagórski nie godził się też na wyjazd z kraju, a taki mu zapewne proponowano. Musiał zostać zlikwidowany? Autor "Sprawy generała Zagórskiego" nie ma wątpliwości. Sanacyjni oficerowie zdolni byli zrobić naprawdę wiele na osobisty rozkaz marszałka.
Marszałek jeszcze jakiś czas grał sprawą teczek, nie mając na myśli własnej osoby. "Strzeżcie się agentów!" - nawoływał. – Gdy w przyszłości historiabędzie miała dostęp do archiwów tajnych poszczególnych państw, wejrzeć można będzie do dossier każdego z agentów. (...) w spisach tych wszystkich znajdziecie nazwiska wielu z waszych znajomych – mówił na Zjeździe Legionistów w sierpniu 1927 roku. Data nieprzypadkowa?
Po tajemniczym "zaginięciu" władza stworzyła własną wersję wydarzeń. Rozgłaszano, że Zagórski zdezerterował, a jako, że znał się na pracy wywiadu, sfingował własną śmierć. Rozpuszczono listy gończe. Tak pozbyto się wroga nr 1, ocalając krystalicznie czystą legendę marszałka.
Napisz do autora: waldemar.kowalski@natemat.pl
Aug 6, 2013 - ... nowej władzy. 6 sierpnia 1927 zaginął generał Włodzimierz Ostoja–Zagórski. .... Tym samym najpewniej wydał na siebie wyrok śmierci.
Włodzimierz Ostoja-Zagórski - tajemnicze zniknięcie - Historia ...
Polskie Radio663 × 435Search by image
Na zdjęciu: Marszałek Józef Piłsudski (środek) i generał Gustaw Orlicz-Dreszer (po prawej) na Moście Poniatowskiego w Warszawie, przed rozmową z prezydentem ...
Znana od lat niechęć OBOZU PIŁSUDSKIEGO do OBOZU SIKORSKIEGO i podział wśród tzw. ELIT na Zachodzie czytaj Uchoźctwie doprowadziło nie tylko do TRAGEDII Gibraltarskiej i utraty KRESÓW w wyniku nieudacznej polityki rządu Sikorskiego wobec aliantów.
OTWARTO I UWOLNIONO WTEDY "JINA Z BUTELKI" : NA SKUTEK UCZCIWYCH BADAŃ NIEMCÓW W ZIEMI SMOLEŃSKIEJ, ODKRYTO MORDY NKWD NA POLSKICH OFICERACH W LASACH KATYŃSKICH. BYŁO TO DZIEŁO ICH PRZEMYŚLANEJ PROWAKACJI ! POWSTAŁ PROBLEM DLA RZĄDU POLSKIEGO W LONDYNIE. POLACY DOMAGALI SIĘ POWOLANIA KOMISJI MIĘDZYNARODOWEJ CZERWONEGO KRZYŻA. TAKA KOMISJA DOKONAŁA CZĘŚCIOWEJ EKSHUMACJI ZWŁOK OFIAR ZBRODNI Z KWIETNIA - MAJA 1940 ROKU. WYWIAD NIEMIECKI CANARISA CZYNIŁ PRÓBY ZATRZYMANIA FRONTU WSCHODNIEGO I ZARANŻOWANIA UGODY HITLERA ZE STALINEM. KARTĄ PRZETARGOWĄ NIE MÓGŁ BYĆ SYN STALINA JAKOW. 14 KWIETNIA 1943 ROKU RZUCIŁ SIĘ NA DRUTY PO NAPIĘCIEM W OFLAGU W LUBECE. DOBITY Z BRONI.
POZOSTALI POLACY !
Syn Stalina, porucznik Jaków Dżugaszwili wzięty przez Niemców do niewoli 16 lipca 1941 roku pod Witebskiem. Był dowódcą 5. baterii 14, pułku artylerii haubic ...
Jul 16, 2016 - W okolicach Witebska do niewoli dostał się Jakow Dżugaszwili, syn Józefa Stalina. Był przetrzymywany w oflagu XIII D w Hammelbergu, skąd ...
Cenę ponieśli Polacy.
Jakow Dżugaszwili - syn Stalina, co Polaków ukochał
16.07.2016 06:02
- Żegnając się powiedział: ja Polaków wcześniej nie znałem, ale wyście mi dali serce, a za serce trzeba płacić sercem. Nie wiem, dokąd wyjeżdżam, ale moje serce zostaje z wami. Więcej się nie widzieliśmy – wspominał więzień oflagu w Lubece Aleksander Sołecki.
AUDIO
1 plik
-
Relacja Aleksandra Sołeckiego, byłego jeńca XV oflagu w Lubece o pobycie wśród Polaków Jakowa Dżugaszwilego, syna Józefa Stalina. (PR, 04.04.1981)
Jakow Dżugaszwili fot. Wikipedia/dp
16 lipca 1941 na froncie wschodnim wojska niemieckie zdobyły Smoleńsk. W okolicach Witebska do niewoli dostał się Jakow Dżugaszwili, syn Józefa Stalina.
Był przetrzymywany w oflagu XIII D w Hammelbergu, skąd po nieudanej próbie ucieczki trafił do obozu w Lubece, gdzie spotkał się z przetrzymywanymi tam polskimi oficerami.
Rozmowę z Dżugaszwilim wspominał na antenie Polskiego Radia polski oficer Aleksander Sołecki: "Powiedział mi: wiesz, ja jestem inżynierem-elektrykiem. Urodziłem się w Gruzji, żonaty, dwoje dzieci. Przed wojną ojciec powołał mnie do akademii artylerii. Nie skończyłem jej, bo wybuchła wojna. Byłem dowódcą baterii na Białorusi. Niemcy uderzyli niespodziewanie. Cofaliśmy się. W rejonie Mińska znaleźliśmy się w kotle. Walczyliśmy do końca, dopóki nam amunicji starczyło. Zostałem ranny. Na moje nieszczęście przeżyłem. Jakiś zwierzęcy odruch, chęć przeżycia, powiedział do Niemca: nie strzelaj, jestem synem Stalina. Odtąd zaczęła się moja tragedia. Namawiano mnie do zdrady, oparłem się. Odwieziono mnie do obozu, gdzie ludzie jedli ludzi. A jednak starałem się ich podtrzymywać na duchu. Nie wiem, czym się Niemcy kierowali, przywieźli mnie do was, do Lubeki. Powinienem był umrzeć, przeklinam chwilę, w której przyznałem się kim jestem".
Od samego początku pobytu Dżugaszwilego w obozie polscy oficerowie starali się ulżyć jego doli. Na zebraniu komendantów baraku ustalono, że Jakow będzie otrzymywał miesięcznie jedną paczkę z przydziału Czerwonego Krzyża dla polskich jeńców.
- Z początku był nieufny, ale jak się przekonał to jego stosunek był wręcz braterski, otaczał się tylko Polakami – mówił Sołecki.
W 1943 roku Dżugaszwili został przeniesiony do obozu w Sachsenhausen. Niemcy wysunęli propozycję wymiany Jakowa za wziętego do niewoli pod Stalingradem feldmarszałka Paulusa. Stalin odmówił. Podtrzymywał swe stanowisko, że "nie ma jeńców wojennych – są zdrajcy ojczyzny".
Aleksander Sołecki tak opisywał swoje ostatnie spotkanie z Dżugaszwilim: - Żegnając się powiedział: ja Polaków wcześniej nie znałem, ale wyście mi dali serce, a za serce trzeba płacić sercem. Nie wiem dokąd wyjeżdżam, ale moje serce zostaje z wami.
14 kwietnia 1943 Dżugaszwili odmówił powrotu do baraku mieszkalnego. Rzucił się na ogrodzenie z drutu kolczastego pod napięciem. Padł zastrzelony przez strażników.
Posłuchaj opowieści Aleksandra Sołeckiego, więźnia oflagu w Lubece.
10 kwietnia 1940 roku Stalin wraz z Berią sadzili drzewa w parku smoleńskim.
To wtedy rozpoczęto akcja wymordowania Polaków, Ofcerów Kadry Zawodowej, Oficerów Rezerwy, Policjantow i Urzędników Państwowych w Miednoje, Charkowie, Twerze, Mińsku i w Katyniu.
Ostatni List - Katyń 1940 - Lech Makowiecki
Przesłany 21.01.2009
Filmik do Ballady - Ostatni List autorstwa Lecha Makowieckiego - Katyń 1940
Nie bez znaczenia miały chęć położenia ręki na rezerwach polskiego złota wywiezionego we wrześniu 1939 roku przed grabieżą niemiec i sowietów. Los tyych rezerw jest nieznany.
Bezpieczne rezerwy. Historia polskiego złota
Opublikowany 28.01.2015
Film przedstawia losy polskich rezerw złota, ewakuowanych we wrześniu 1939 r. ze skarbców Banku Polskiego. Opowiadają o tym m.in. prof. Wojciech Rojek, historyk, prof. Witold Kieżun, ekonomista i były pracownik NBP, prof. Andrzej Sławiński, dyrektor generalny Instytutu Ekonomicznego NBP, dr Cecylia Leszczyńska, historyk gospodarki, autorka publikacji poświęconych historii bankowości, oraz Donald Malicki, dyrektor Departamentu Operacji Zagranicznych NBP.
W filmie występuje również prezes NBP prof. Marek Belka, który wyjaśnia rolę rezerw złota przechowywanych przez banki centralne. W tym kontekście mówi także o tym, dlaczego ponad 70 lat temu pracownicy Banku Polskiego podjęli trud ratowania skarbcowych zasobów przed konfiskatą przez okupanta.
10 KWIETNIA 2010 ROKU HISTORIA ZATOCZYŁA KOŁO.
Pięczęcie w Pradze 8 kwietnia 2010 roku a następnie 18 kwietnia 2010 roku na Wawelu położyli zgodnie ZAINTERESOWANI.
Może w roku 2050 lub później TAJEMNICA SMOLEŃSKA jak TAJEMNICA GIBRALTARSKA zostaną odsłonięte podstawowe dokumenty źródłowe.
Narazie NIE LZIA.
https://www.youtube.com/watch?v=i8NPir9ZFlM
Alianci a Sprawa Polski - Zamach na Gen. Sikorskiego (lektor) dokument
Opublikowany 20.10.2014
To już nie są tylko domysły nazywane teorią spiskową. Dzięki odtajnionym dokumentom wiadomo, że alianci sprzedali nas polaków z całym krajem i nowymi granicami Stalinowi by go nie złościć :( A to wszystko rzuca inne światło i spojrzenie na śmierć wybitnego generała a zarazem polityka, Gen. Sikorskiego. Zobacz historyczne prawdy o roli Winstona Churchilla Wlk Brytani , Prezydenta USA i Stalina a tego co się stało z Gen. Sikorskim i całą historią polski od jego śmierci. Dziękujemy Wam Alianci, nasi przyjaciele i sojusznicy, ładnie było wykorzystać 4 armie świata by potem oddać 36 ml polaków w radziecką niewole. Teraz pewnie jest dokładnie tak samo tzn. przyjaciele kochają nas tak jak wtedy. Franklin Delano Roosevelt, Winston Churchill, Józef Stalin podziękowali nam sowicie za to, że od początku walczyliśmy z Adolfem Hitlerem i jego III Rzeszą
