SNY CHAZARSKIE PUTINA
08.04.2010 -13.04.2010
SNY CHAZARSKIE AMBASADORA JERZEGO BAHRA
https://www.youtube.com/watch?v=QwpeAAY_WjY
Smolenska Tragedia, Ambasador Polski Jerzy Bahr rozmawia z Poznerem na Kanale 1 TV 1.wmv
Przesłano 13 kwi 2010
Katyn-Smolensk tragedies open new era in Russian-Polish relationship. Russian Nation mourns and opens their hearts to Poles following country's loss of President and its closest aids.
http://www.utro.ru/articles/2010/04/10/886975.shtml
Poza tym prezydent i jego żona byli na pokładzie kilkudziesięciu członków polskiej elity - urzędników i polityków. Samolot miał zaledwie 67 osób. Nikt nie przeżył.
Samolot miał zaledwie 67 osób. Nikt nie przeżył.
Shturem
Samolot miał zaledwie 67 osób. Nikt nie przeżył ???.
http://www.utro.ru/articles/2010/04/10/886975.shtml
+++++++++++++++++++++++++++++++++
10.04.2010 i konsekwencje.
Można nie wiedzieć 1 godzinę po tragicznym wydarzeniu ile OSÓB PONIOSŁO ŚMIERĆ: 87,132, 97, 67!, a to jakim samolotem miała miejsce ta PRYWATNA WYCIECZKA DO KATYNIA: TU134 ? a to JAK-40?, a to TU-154! - ale nie 8 godzin później!!!- co najmniej 5 różnych WERSJI tego samego ZDARZENIA - medialnie można tworzyć swoisty THETRUM MUNDI: w przestrzeni- Pechersk, 2 km przed pasem XUBS, 300-400 m przed pasem XUBS, z prawa z lewa i w czasie: 6:50 UTC, 6:56 UTC, 6:41 UTC, 6:26 UTC.
START z OKĘCIA: 3:53 UTC, 5:53 UTC, 5:17 UTC, 5:27 czasu UTC to też KURIOZUM DOTYCZĄCE TEGO SAMEGO WYDARZENIA - THEATRUM MUNDI?
CZY POGRZEBY TO TEŻ TEATR???
++++++++++++++++++++++++++++++++++
PANIE AMBASADORZE JERZY BAHR , PANIE PREMIERZE DONALDZIE TUSK, PANIE PREMIERZE JAROSŁAWIE KACZYŃSKI, PANIE ANTONI MACIEREWICZ - trzeba było umówić się CHŁOPY NA JEDNĄ WERSJĘ ze STARSZYMI BRAĆMI W WIERZE - GENETYCZNYMI PATRIOTAMI.
http://lukaszwarzecha.salon24.pl/571947,to-nie-putin-ale-zachod-stracil-kontakt-z-rzeczywistoscia,2
4.03 19:33 Odsłon: 9978 (w tym z lubczasopism 9) 104 Komentuj
To nie Putin, ale Zachód stracił kontakt z rzeczywistością
ciąg dalszy ...
Dramat Zachodu polega na tym, że jakaś część jego przywódców rozumie, co jest grane, ale nie może działać na tej samej płaszczyźnie co Putin, z wielu powodów. Od mięsa stosunków międzynarodowych odizolowały ich już całe warstwy rozmaitych konwenansów, ograniczeń, zobowiązań, których rosyjski prezydent nie ma. Zarazem wielu spośród tych rozumiejących sytuację przywódców pod warstwą instytucjonalnej nowomowy rozgrywa jeszcze warstwę swoich partykularnych interesów – tak jak Cameron rozgrywa interesy City, a Merkel – interesy energetyczne swojego państwa – jak najbardziej realistycznych, tyle że nie obejmujących szerokiej, strategicznej perspektywy, tej, którą dostrzegał Reagan.
Porównanie może i ograne, ale bardzo adekwatne. Putin jest jak brutalny dres, który podchodzi do nas w ciemnym zaułku ze sprężynowcem, leje w pysk i żąda portfela. Nie zrobiłby tego, gdyby się obawiał, że napadnięty wyciągnie pistolet i po prostu strzeli. Bez gadania. Ale on wie, że to się na pewno nie stanie. A kiedy ofiara spróbuje pertraktować („Proszę mi zostawić chociaż pięć złotych na bilet do domu”), dostanie jeszcze z laczka w ryj. I w sumie dobrze. Należy jej się za oderwanie od rzeczywistości.
Rabbi Lazar Escorts Russian President to Kosel
ZAPALĄ ŚWIAT !!!
http://www.shturem.org/index.php?section=news&id=57573
Shturem
Accompanied by the Head Shliach and Chief Rabbi Berel Lazarand Rabbi Alexander Barada, Russian President Vladimir Putinvisited the Kosel. At the Kosel Rabbi Shmuel Rabinowitz greeted the entourage, and the President an overview of the holiest site to our nation. The visit took place at night, and Putin remarked that this was his third visit. He last visited on Chol HaMoed Pesach, when it was very crowded and he couldn't get close to the Kosel.
Putin spoke with an orthodox immigrant from the former Soviet Union who had also come to the Kosel, on his connection to the holy place. He also received a book in Russian about the Kosel Tunnels and surprised his hosts when he asked to tour them.
Throughout the visit, President showed great interest, asking many questions about the place and its history and showedsympathy with Israel's relationship to the sacred site. "Here you see how the Jewish past is etched in the stones of Yerushalayim," he said.
6 Tammuz 5772
http://www.utro.ru/news/2010/04/10/886955.shtml
Na miejscu katastrofy znaleziono ciało polskiego prezydenta
RIA "Wiadomości" | 18:01:37
Według wstępnych danych pochodzących z katastrofy Tu-154 Północy, w pobliżu lotniska w rejonie Smoleńska, ratownicy znaleźli martwe ciało polskiego prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
"W celu identyfikacji wielu zmarłych będzie wymagać dodatkowej wiedzy, w tym DNA," - powiedział, że organy ścigania w regionie Smoleńska .
Przypomnijmy samolotu polskiego przywódcy, leciał na uroczystości w Katyniu, rozbił się około 10:50 MSK podczas lądowania w gęstej mgle. Tu-154 spadł zbyt mocno dotknął wierzchołki drzew i upadł.
Poza tym prezydent i jego żona byli na pokładzie kilkudziesięciu członków polskiej elity - urzędników i polityków. Samolot miał zaledwie 67 osób. Nikt nie przeżył.
https://www.youtube.com/watch?v=O0c31KGCAgc
Smolenska Tragedia, Ambasador Polski Jerzy Bahr rozmawia z Poznerem na Kanale 1 TV 3.wmv
Przesłano 13 kwi 2010
Katyn-Smolensk tragedies open new era in Russian-Polish relationship. Russian Nation mourns and opens their hearts to Poles following country's loss of President and its closest aids.
https://www.youtube.com/watch?v=cIVmqiiM29g
Smolenska Tragedia, Ambasador Polski Jerzy Bahr rozmawia z Poznerem na Kanale 1 TV 6.wmv
Przesłano 13 kwi 2010
Polish Embassador Jerzy Bahr talks with Russian Channel 1 Vladimir Pozner.
Latest tragedy opens door to unprecedented discussion on past Soviet policy and extermination of nearly 20,000 Polish Officers, Generals and Top Army Officials in 1940. Veil of lies is broken by new turn in Russian Foreign Policy towards Poland. Vladimir Vladimirovich Putin - Russian Prime Minister acknowledges Soviet Regime crimes and reaches his hand by expressing his and Russian Nation's deepest condolences following recent tragedy at Smolensk airport.
Please give us your opinion on how you feel about new possibility in Russian - Polish relationship
Genetyczni patrioci i ICH PRAWDA MULTIMEDIALNA z „Hollywood”
*Genetyczni Patrioci
z życia mrówek
SWÓJ ROZPOZNAJE SWEGO
Polityczne Hollywood CIĄG DALSZY?.
https://www.youtube.com/watch?v=pIiE1dw7JUE
Pozner. Interview with Hillary Clinton 1/5 [ENG]
Przesłano 24 mar 2010
Interview with Hilary Clinton in russian TV channel by one of the most famous persons in Russia Pozner Vladimir Vladimirovich.
Stały adres wiadomości: http://www.utro.ru/news/2010/04/10/886955.shtml
Главная / НОВОСТИ / ЖИЗНЬ
На месте катастрофы найдено тело президента Польши
РИА "Новости" | 18:01:37
По предварительным данным, поступающим с места крушения Ту-154 близ аэродрома Северный в Смоленской области, спасателям удалось найти тело погибшего президента Польши Леха Качиньского.
"Для опознания многих погибших потребуются дополнительные экспертизы, в том числе ДНК", - сообщили в правоохранительных органах Смоленской области.
Напомним, самолет польского лидера, летевшего на траурные мероприятия в Катынь, разбился около 10:50 мск при заходе на посадку в условиях сильного тумана. Ту-154 слишком сильно снизился, задел верхушки деревьев и развалился.
Помимо президента и его супруги, на борту находились десятки представителей польской элиты - чиновники и политики. Всего в самолете было 67 человек. Не выжил никто.
Постоянный адрес новости:
http://www.utro.ru/news/2010/04/10/886955.shtml
http://lifenews.ru/news/20355
Судмедэксперт: Только 20% тел можно опознать
Глава бюро судмедэкспертизы столицы Владимир Жаров сообщил, что по лицам опознают не всех погибших в Смоленске.
Официальная делегация из Польши, в которую вошли эксперты и патологоанатомы, прибыла в Москву в 15 часов рейсом из Варшавы. С летного поля их погрузили в автобус и, минуя пограничный и таможенный контроли, повезли в морг.
Сопровождала польскую делегацию глава Минздравсоцразвития Татьяна Голикова.
https://www.youtube.com/watch?v=PkCZVtpmb6E
Smolensk, katastrofa - informacja z 09:56, TVN
Przesłano 24 kwi 2010
Smolensk, katastrofa - informacja z 09:56, TVN
http://albatros.salon24.pl/569671,sen-o-pancernej-brzozie-rok-pozniej
*Genetyczni Patrioci
z życia mrówek
Na miejscu katastrofy znaleziono ciało polskiego prezydenta
RIA "Wiadomości" | 18:01:37
Według wstępnych danych pochodzących z katastrofy Tu-154 Północy, w pobliżu lotniska w rejonie Smoleńska, ratownicy znaleźli martwe ciało polskiego prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
"W celu identyfikacji wielu zmarłych będzie wymagać dodatkowej wiedzy, w tym DNA," - powiedział, że organy ścigania w regionie Smoleńska .
Przypomnijmy samolotu polskiego przywódcy, leciał na uroczystości w Katyniu, rozbił się około 10:50 MSK podczas lądowania w gęstej mgle. Tu-154 spadł zbyt mocno dotknął wierzchołki drzew i upadł.
Poza tym prezydent i jego żona byli na pokładzie kilkudziesięciu członków polskiej elity - urzędników i polityków. Samolot miał zaledwie 67 osób. Nikt nie przeżył.
Stały adres wiadomości: http://www.utro.ru/news/2010/04/10/886955.shtml
http://www.utro.ru/news/2010/04/10/886955.shtml
На месте катастрофы найдено тело президента Польши
РИА "Новости" | 18:01:37
По предварительным данным, поступающим с места крушения Ту-154 близ аэродрома Северный в Смоленской области, спасателям удалось найти тело погибшего президента Польши Леха Качиньского.
"Для опознания многих погибших потребуются дополнительные экспертизы, в том числе ДНК", - сообщили в правоохранительных органах Смоленской области.
Напомним, самолет польского лидера, летевшего на траурные мероприятия в Катынь, разбился около 10:50 мск при заходе на посадку в условиях сильного тумана. Ту-154 слишком сильно снизился, задел верхушки деревьев и развалился.
Помимо президента и его супруги, на борту находились десятки представителей польской элиты - чиновники и политики. Всего в самолете было 67 человек. Не выжил никто.
Постоянный адрес новости:
http://www.utro.ru/news/2010/04/10/886955.shtml
На месте катастрофы найдено тело президента Польши
РИА "Новости" | 18:01:37
По предварительным данным, поступающим с места крушения Ту-154 близ аэродрома Северный в Смоленской области, спасателям удалось найти тело погибшего президента Польши Леха Качиньского.
"Для опознания многих погибших потребуются дополнительные экспертизы, в том числе ДНК", - сообщили в правоохранительных органах Смоленской области.
Напомним, самолет польского лидера, летевшего на траурные мероприятия в Катынь, разбился около 10:50 мск при заходе на посадку в условиях сильного тумана. Ту-154 слишком сильно снизился, задел верхушки деревьев и развалился.
Помимо президента и его супруги, на борту находились десятки представителей польской элиты - чиновники и политики. Всего в самолете было 67 человек. Не выжил никто.
Постоянный адрес новости:
http://www.utro.ru/news/2010/04/10/886955.shtml
http://www.utro.ru/articles/2010/04/10/886975.shtml
Strona główna / Polityka
Putin przybył na miejsce, gdzie Kaczyński
April 10, 21:27 | Timur Rakhimov
Władimir Putin przybył na miejsce katastrofy polskiego prezydenta. Badał miejsce katastrofy, a później zorganizować spotkanie w następstwie wypadku.
Przypomnijmy, premier w imieniu prezydenta Miedwiediewa na czele komisji rządowej do zbadania przyczyn katastrofy.Wcześniej, w przemówieniu do obywateli Polski, rosyjski przywódca obiecał jak najszybciej ustalić przyczynę katastrofy polskiego prezydenta.
Wraz z wicepremier Siergiej Iwanow i Sytuacji Nadzwyczajnych Siergiej Szojgu Władimir Putin odwiedza miejsce katastrofy wykładziny gdzie ratowników nadal demontażu wraków kadłuba i pobierania organów. Według wstępnych danych, ciało prezydenta Lecha Kaczyńskiego zostało już znalezione. Zajęcia wieczorne od wraku ciał do Moskwy.
Ponadto na miejscu katastrofy w późniejszym terminie premier Polski Donald Tusk . "Premier Polski wyraził życzenie przyjechać na miejsce tragedii Spotkamy go tam razem odwiedzimy miejsce katastrofy,.." - Powiedział Władimir Putin. Pochodzących również Smoleńsk brata Jarosława Kaczyńskiego.
Przypomnijmy samolot z prezydentem Polski Lechem Kaczyńskim rozbił się w pobliżu Smoleńska rano . Wraz z nim na pokładzie były prawie wszystkie Polskie przywództwo. Kaczyński przybył z Rosji do udziału w uroczystościach rocznicy zbrodni katyńskiej.
Stały adres: http://www.utro.ru/articles/2010/04/10/886975.shtml
Путин прибыл на место гибели Качиньского
10 апреля, 21:27 | Тимур РАХИМОВ
Владимир Путин прибыл на место крушения самолета президента Польши. Он осмотрел место катастрофы и позднее проведет совещание, посвященное ликвидации последствий аварии.
Напомним, премьер-министр РФ по поручению президента Медведева возглавил государственную комиссию по расследованию причин катастрофы. Ранее в обращении к гражданам Польши российский лидер обещал в кратчайшие сроки установить причину крушения самолета польского президента.
Вместе с вице-премьером Сергеем Ивановым и главой МЧС Сергеем Шойгу Владимир Путин осмотрел место падения лайнера, где спасатели продолжают разбирать обломки фюзеляжа и извлекать тела погибших. По предварительным данным, тело президента Леха Качиньского уже найдено. Вечером извлеченные из-под обломков тела погибших отправят в Москву.
Кроме того, на место катастрофы позднее прибудетпремьер Польши Дональд Туск. "Премьер Польши выразил пожелание приехать на место трагедии. Я поеду встречу его там. Мы вместе побываем на месте катастрофы", - сообщил Владимир Путин. Также в Смоленск приедет брат Леха Качиньского Ярослав.
Напомним, самолет президента Польши Леха Качиньского потерпел крушение сегодня утром под Смоленском. Вместе с ним на борту находилось практически все польское руководство. Качиньский прибыл в Россию для участия в траурных мероприятих по случаю годовщины катынского расстрела.
Постоянный адрес статьи:
http://www.utro.ru/articles/2010/04/10/886975.shtml
Genetyczni patrioci i ICH PRAWDA MULTIMEDIALNA z „Hollywood” rodem z OPOLA
*Genetyczni Patrioci
z życia mrówek
SWÓJ ROZPOZNAJE SWEGO
Polityczne Hollywood CIĄG DALSZY?.
pl.wikipedia.org/wiki/Pasożytnictwo_społeczne_mrówek
o
o
Pasożytnictwo społeczne mrówek – forma pasożytnictwa występująca u niektórych ...Osobniki obcych gatunków dla kolonii są zwykle rozpoznawane i atakowane. ...atrakcyjna dla robotnic gospodarza, że wciągają one ją do swojego gniazda i zabijają ...które mogą stać się punktem wyjścia do trybu życia pasożytniczego.
Pasożytnictwo społeczne mrówek[edytuj]
Polyergus breviceps jest gatunkiem zaliczanym do pasożytów społecznych wykorzystującym różne gatunki z rodzajuFormica jako niewolników
Pasożytnictwo społeczne mrówek – forma pasożytnictwa występująca u niektórych gatunków mrówek, polegająca na wykorzystaniu pracy innego gatunku. Gatunki mrówek będące pasożytami społecznymi wykorzystują kolonie innych gatunków do pozyskania żywności, przestrzeni oraz pracy innego gatunku do opieki nad potomstwem.
Spis treści
[ukryj]
· 1 Typy pasożytnictwa społecznego
· 2 Metody dostawania się pasożyta do gniazda
· 3 Ewolucja
· 4 Rozpowszechnienie
· 5 Przypisy
Pasożytnictwo społeczne mrówek może być realizowane jako ksenobioza, gdy dwa gatunki żyją w jednym gnieździe i gatunek będący gościem korzysta z zasobów istniejącej kolonii. Gatunki mrówek ksenobiotycznych są obligatoryjnymi pasożytami, nie potrafiącymi przetrwać bez kolonii gospodarza[1]. Drugim typem pasożytnictwa mrówek jest tymczasowe pasożytnictwo społeczne. W tym przypadku gatunek pasożytniczy wykorzystuje gatunek gospodarza tylko podczas tworzenia własnej kolonii, w której osobniki gatunku pasożytniczego po jakimś czasie przejmują wszystkie funkcje w kolonii[2]. Młoda samica gatunku pasożytniczego rozmnaża się w kolonii gospodarza, a wylegające się z jaj robotnice pasożytniczego gatunku stopniowo zastępują robotnice gatunku gospodarza[1]. Trzecim sposobem pasożytniczego wykorzystywania kolonii mrówek jest trwały inkwilinizm, polegający na trwałym wykorzystywaniu robotnic gospodarza. Inkwiliny nie wytwarzają własnej kasty robotnic. Zwykle samice trwałych inkwilinów występują w kolonii wraz z królowymi gospodarza[2]. Część gatunków pasożytniczych inkwilinów nie toleruje obecności samicy gospodarza[1]. Czwarta forma pasożytnictwa społecznego mrówek polega na wykorzystaniu osobników innego gatunku jako niewolników we własnej kolonii (ang. dulosis). Pasożytnicze gatunki mrówek mogą napadać na inne kolonie i kraść z nich potomstwo, które następnie pracuje w kolonii pasożytniczego gatunku[2].
Osobniki obcych gatunków dla kolonii są zwykle rozpoznawane i atakowane. Gatunki pasożytnicze wykształciły mechanizmy, które pozwalają na dostanie się do gniazda gospodarza bez wywoływania jego agresji. Jedną z metod zapobiegających rozpoznaniu jako obcy jest wydzielanie atrakcyjnych substancji, które są zlizywane z ciała intruza przez robotnice gospodarza. W ten sposób pasożytnicza mrówka nabywa zapach charakterystyczny dla kolonii i nie jest rozpoznawana jako obca. Innym sposobem nabycia charakterystycznego zapachu kolonii jest pocieranie pasożytniczej samicy o ciało robotnicy pochodzącej z kolonii lub o ciało zabitej samicy gospodarza[3]. Poza kamuflażem chemicznym pasożytnicze mrówki stosują także chemiczną mimikrę, wydzielając substancje upodabniające je pod względem zapachu do osobników gospodarza. Sposobem zapobiegnięcia agresji ze strony gospodarza może być też wydzielanie substancji odstraszających[4]. Wewnątrz gniazda samica pasożytniczego gatunku zabija samice gospodarza i przystępuje do rozrodu. Samica gatunku Monomorium santschii jest na tyle atrakcyjna dla robotnic gospodarza, że wciągają one ją do swojego gniazda i zabijają własną samicę. Podobny mechanizm wkraczania do kolonii gospodarza opisano dla Anergates atratulus, jednak według innych autorów samica gatunku pasożytniczego wkracza do kolonii pozbawionej własnej samicy[3].
Dowody wskazują, że każdy typ pasożytnictwa społecznego mrówek rozwinął się niezależnie. Polifiletyczne pochodzenie różnych typów pasożytnictwa społecznego wskazuje na możliwość istnienia normalnych cech zachowania społecznego, które mogą stać się punktem wyjścia do trybu życia pasożytniczego[5]. W przypadku najbardziej skrajnego pasożytnictwa, w którym gatunek pasożytniczy nie ma własnej kasty robotnic, doszło do zredukowania wielkości ciała. Umożliwia to rozwój gatunku pasożytniczego przy mniejszym zapotrzebowaniu na pokarm[6].
Pasożytami społecznymi jest 230 gatunków mrówek spośród 12500 opisanych gatunków[2]. Gatunki będące pasożytami społecznymi mają niewielki udział w ogólnej liczbie gatunków mrówek. Zjawisko występuje głównie u Myrmicinae oraz Formicinae. U pierwszych pasożytami społecznymi są przedstawiciele 33 spośród 139 rodzajów, a u drugich – 9 z 25. Wśród niektórych rodzajów występuje tylko kilka gatunków pasożytniczych. U obu podrodzin występują wszystkie cztery typy pasożytnictwa społecznego[1].
Przypisy
1. ↑ Skocz do:1,0 1,1 1,2 1,3 Buschinger Alfred. Social parasitism among ants: a review (Hymenoptera: Formicidae).„Myrmecological News”. 12, s. 219-235, 2009.
2. ↑ Skocz do:2,0 2,1 2,2 2,3 Richard Deslippe. Social Parasitism in Ants.„Nature Education Knowledge”. 3 (10), s. 27, 2010.
3. ↑ Skocz do:3,0 3,1 Dobrzańska Janina, Dobrzański Jan. Pasożytnictwo społeczne u mrówek. Pasożytnictwo obowiązkowe.. „Kosmos”. 37 (4), s. 617-639, 1988.
4. Skocz do góry↑ SJ. Martin, EA.Jenner, FP. Drijfhout. Chemical deterrent enables a socially parasitic ant to invade multiple hosts..„Proc Biol Sci”. 274 (1626), s. 2717-21, Nov 2007. doi:10.1098/rspb.2007.0795. PMID 17711838.
5. Skocz do góry↑ Buschinger Alfred. Sympatric speciation and radiative evolution of socially parasitic ants - Heretic hypotheses and their factual background. .28 (4), s. 241-260, 1990. doi:10.1111/j.1439-0469.1990.tb00379.x.
6. Skocz do góry↑ S. Aron, L. Passera, L. Keller. Evolution of social parasitism in ants: size of sexuals, sex ratio and mechanisms of caste determination.„Proc Biol Sci.”. 22 (266(1415)), s. 173, 1999.doi:10.1098/rspb.1999.0618.
*
http://www.academia.edu/4167781/Milorada_Pavica_Slownik_Chazarski_-_czyli_intertekstualnosc_i_ironia_w_historiografii
*Genetyczni Patrioci
z życia „mrówek”
SWÓJ ROZPOZNAJE SWEGO
http://kompol.org/galeria/1MDG2009/03.jpg
Polityczne Hollywood CIĄG DALSZY?.
*Genetyczni Patrioci
z życia „mrówek”
SWÓJ ROZPOZNAJE SWEGO
https://www.youtube.com/watch?v=iJcJPaovgW0
Smolenska Tragedia, Ambasador Polski Jerzy Bahr rozmawia z P
autor: MrChrissy72 • 688 wyświetleń
Tragedies in Katyn-Smolensk open new era for Russian-Polish relationship. Polish Embassador to Moscow Jerzy Bahr talks with Vladimir Pozner. russian National TV, Channel 1, April 12
Wołek iŻaki i Paradowskie itp. Czyli "maliny" społecznego przekazu.
SIEMA
http://pl.wikipedia.org/wiki/S%C5%82ownik_chazarski
Milorada Pavica 'Słownik Chazarski' - czyli 'intertekstualność' i 'ironia' w historiografiimore
by Andrzej Radomski
http://www.academia.edu/4167781/Milorada_Pavica_Slownik_Chazarski_-_czyli_intertekstualnosc_i_ironia_w_historiografii
Andrzej RadomskiLublin
Milorada Pavica ‘Słownik Chazarski’ –
czyli
‘hipertekstualność’
i‘ironia’
w historiografii
...A można zacząć tak:
www.youtube.com/watch?v=-ZU5wp-hmKM
o
19 gru 2013 - Ogólnopolska Konferencja Filozofia Technologii 04-05.10.2013 Instytut ...Jagiellońskiego w Krakowie Academia Electronica-Instytut Filozof...
andrzejradomski.umcs.lublin.pl/
o
o
5 dni temu - W dniach 20-22 XI 2013 miała miejsce w Instytucie Historii UMCS konferencja: ... W dniach 4-5 X miała miejsce w Krakowie (UJ) konferencja: ...
https://www.youtube.com/watch?v=-ZU5wp-hmKM
dr hab. Andrzej Radomski (An Poleni / An Redinamus) prof. UMCS
Opublikowano 19 gru 2013
Ogólnopolska Konferencja Filozofia Technologii
04-05.10.2013
Instytut Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
Academia Electronica-Instytut Filozofii UJ w Second Life
Wystąpienie:
Dr hab, Andrzej Radomski (An Poleni / An Redinamus) prof. UMCS - Instytut Kulturoznawstwa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
"I ty możesz zostać badaczem - czyli jak współczesne technologie ICT zmieniły praktykę naukową"
(nagranie audio i wideo)
Film z konferencji:
Mgr Michał Hyjek
Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
Nagranie audio:
Dr hab. Michał Ostrowicki (Sidey Myoo)
Instytut Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
Montaż:
Mgr inż. Dominik Undak (Dex Euromat)
Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie
Już od pewnego czasu praktyka artystyczna jest dostarczycielką płodnych i inspirujących pomysłów dla praktyki historiograficznej.
Nieprzypadkowo przełom we współczesnej historiografii dokonał się dziękiwykorzystaniu osiągnięć powojennego literaturoznawstwa, teorii sztuki i pisarstwa. Dwa przełomowe dzieła, które zrewolucjonizowały naszedzisiejsze myślenie o Clio: Metahistory H. White’a (1973) i Narrative LogicF. Ankersmita (1983) zapewne nie odegrałyby aż takiej roli –
gdyby nie były wsparte na poglądach teoretyka literatury i pisarza R. Bartesa i N. Frya (w przypadku White’a) czy teoretyka sztuki Gombricha (w przypadku Ankersmita).
Następcy wspomnianych historyków, którzy kontynuują i rozwijają ich idee już coraz śmielej czerpią” z przebogatego dorobku pisarzy i literaturoznawców.
Efektem owego mariażu teorii i metodologii historii oraz historii historiografii z literaturoznawstwem, pisarstwem i refleksją nad sztuką jest radykalna zmiana poglądów na charakter, możliwości poznawcze i funkcje wiedzy historycznej.
Podtrzymując ten jakże owocny w dokonania trend współpracy historyka i metodologa z literaturoznawcą i pisarzem chciałbym zaprezentować kolejną możliwość dla historiografii jaką może dać twórczość serbskiego pisarza i literaturoznawcy: Milorada Pavica. I jest to cel zasadniczy niniejszego artykułu.
Twórczość Pavica i jej ewentualne reperkusje dla historiografii zostaną tu osadzone w szerszym – kulturowych kontekście, jaki jest charakterystyczny dla dzisiejszych społeczeństw Zachodu.
1. ‘Ironia’ – jako charakterystyczna forma partycypacji we współczesnych
kulturach Zachodu
Istnieje już wiele całościowych charakterystyk stanu współczesnej kultury zachodnich społeczeństw. W wielu opracowaniach pojawia się wątek ironii – jako pewnej zalecanej postawy w stosunku do świata, sztuki, filozofiia nawet nauki. Postawa ironiczna jest konsekwencją głębszych przemian
kulturowych, jakie zachodziły na interesującym nas obszarze w ciągu XX stulecia.
Najważniejsze zjawiska jakie, z punktu widzenia rozważanej tu problematyki, mają być charakterystyczne (i jakie można wyczytać w różnych diagnozach i opisach) dla kultur współczesnych zachodnich społeczności to:
a)„Po rozpadzie etosu nowoczesności, zapanował „stan ducha” zwany post-modernizmem. W tej nowej sytuacji kulturowej [...] „wszystko wolno” .Rzeczywisty pluralizm dotyczy wszystkich wymiarów naszego „bycia-w-świecie” . Najogólniejszą regułą jest „brak reguł” [...]
Pluralistyczny„ światoobraz” wyraża metafora „kłącza”, w której wielość jest zarówno punktem wyjścia, jak i punktem dojścia poznania [...] Powstaje coraz więcej „gier językowych”, małych narracji stanowiących podstawę samorealizacji jednostek”(1)
W tym świecie panuje nieufność do wszystkiego co jest związane z jakąś metafizyką i jakimiś fundamentami
b) zanik wielkich narracji, inaczej: światopoglądowej sfery kultury. Powoduje to „uprywatnienie” przekonań światopoglądowych,
c) Po-nowoczesność: „woli retorykę, dialog i konwersację, znaki życia, ruchu, potęgi słów zdolnych poruszyć słuchaczy i czytelników [...] Jest podejrzliwa wobec wszelkich
reprezentacji, wszelkiego ‘występowania w czyimś imieniu’, wszelkiej mimesis”(2)
1Barbara Szczepańska-Pabiszczak: Postmodernistyczne oblicza tak zwanych interpretacji naturalnych w sztuce, w: Sztuka i estetyka po Awangardzie afilozofia postmodernistyczna, pod. Red. Anny Zeidler-Janiszewskiej,Instytut Kultury, W-wa, 1994, s. 38
2Stephen Tyler: Przedsię-
wzięcie postmodernistyczne, op. cit., s. 75-76
3Ryszard Kapuściński: Lapidarium V, op. cit., s. 104
d) Współczesną rzeczywistość można interpretować: ”na trzy sposoby.
Więc:
-
świat jako grę,
-
świat jako scenę,
-
świat jako tekst.
To wszystko jest, w dodatku, ruchome, zmącone, trudne do zdefiniowania”(3)
e) Ponowoczesność ma cechować: szybkość zmian wywoływana przez
gwałtowny rozwój technologii, brak stałych hierarchii wartości(nieuporządkowanie), decentralizacja (czyli pochwała wszystkiego co inne, co wcześniej było marginalizowane), niewyróżnialność (dążenie do przekreślenia dyskryminacji ze względu na płeć bądź taką a nie inną orientację seksualną),dążenie do równości kultur, konsumpcja i rozrywka jako dominujący styl życia, nadmiar informacji, który uniemożliwia pogłębioną interpretację zjawisk, nastanie ery imagologii (w sensie lyotardowskim), która zastępuje tradycyjne ideologie oraz wizualizacja (4)
f) „[...] Twierdzi się, że w coraz większym stopniu konsumujemy obrazy i znaki dla nich samych, a nie ze względu na ich użyteczność albo dla głębszych wartości, które mogą symbolizować [...] w
kulturze postmodernistycznej wszystko da się obrócić w żart, odwołanie lub cytat w eklektycznej grze stylów, symulacji i cech zewnętrznych [...] następuje ściśnięcie i skupienie czasu i przestrzeni”(5)
g) Pojawiły się nowe etyki.
Moralność ponowoczesna sprowadza się (w dyskursie jednostkowym) do
urzeczywistnienia swego „prawdziwego” JA, do ciągłych poszukiwań – czyli praktycznie nieograniczonej autokreacji. W dyskursie publicznym propaguje się
natomiast etyki nawołujące do poszanowania pluralizmu, różnic oraz
przeciwstawiania się cierpieniu i okrucieństwu (6)
Wymienione przed chwilą wybrane tendencje charakteryzujące kulturę Zachodu umożliwiły pojawieniu się i umocnieniu postawy ironicznej. Zacząłją już propagować w wieku XIX duński filozof Soren Kierkegard (‘O pojęciu ironii’).
Jego pomysł podchwycił i rozpropagował Fryderyk Nietzsche. Dopiero jednak w XX stuleciu zaistniały „warunki kulturowe” do jej szerokiego rozpowszechnienia się.
Jeśli bowiem podważa się wszelkie fundamenty (ontologiczne, epistemologiczne czy aksjologiczne), pewniki, możliwość poznania rzeczywistości (dojścia do jakiejś prawdy o niej), kwestionuje się autorytety i wreszcie możliwości poznawcze samej nauki – to otwiera to drogę do ironii (postawy ironicznej). Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że dla zwolennika ponowoczesności ironia zdaje się być jedynym sensownym wyjściem.
Gorący orędownik postawy ironicznej Richard Rorty uważa, że stanowiona zabezpieczenie przed fundamentalizmem, nietolerancją i okrucieństwem. Przypomnijmy, że ironistka w ujęciu tego filozofa: a) odczuwa cały cza swątpliwości co do żywionych przez siebie przekonań (na temat świata i człowieka),
b) zdaje sobie sprawę, że jej wątpliwości nie mogą być usunięte przez żaden słownik finalny (metanarrację, światopogląd), filozofię czy naukę – gdyż są one tylko przygodnymi opowieściami,
c) wyboru może dokonać konfrontując różne poglądy i opowiadając się za tymi, które najlepiej odpowiadają na respektowane przez nią wartości poza poznawcze (np. etyczne,
estetyczne czy pragmatyczne) (7)
4Wojciech J. Burszta, Waldemar Kuligowski: Ponowoczesne pejzarze kultury,op. cit., s. 106
5Dominic Strinati: Wprowadzenie do kultury popularnej,Wyd. Zysk i Ska,
1998, s. 179-181
6. Andrzej Radomski: Historiografia w „rozmowie” ludzkości –
etyczny wymiarpisarstwa historycznego, w: Dialog w kulturze, pod red. Marka Szulakiewicza
i Zbigniewa Karpusa, Toruń, 2003, s. 28
-
281, zob. także: Andrzej Radomski:
Wielkie narracje a mikronarracje
–
etyczne dylematy współczesnego pisarstwa
historycznego, w: Narracje, (Auto)biografia, Etyka, pod red. Leszka
Koczanowicza, Rafała Nahirnego, Rafała Włodarczyka, wyd. TWP we Wrocławiu,Wrocław, 2005, s. 242
-253
7. Richard Rorty: Przygodność, ironia i solidarność, wyd. Spacja, W
-wa,1996, s. 108
Ironistka, zdaniem jego, jest nominalistką i historycystką. Jej podstawowym celem jest dążenie do własnej autokreacji – poprzez redyskrypcję i rekontekstualizację różnych tekstów (w szerokim tego słowa znaczeniu). Oczywiście opowiada się za liberalizmem (gdyż ten min.umożliwia postawę ironiczną), a jest przeciw wszelkiej metafizyce. Potrzeba nam wielości punktów widzenia, powiada Rorty, wielości deskrypcji tych samych zdarzeń (8)
Dlatego bardziej ufa poecie, aniżeli metodycznemu i dążącemu do prawdy uczonemu. U poetów (w szerokim znaczeniu) „widzi ”Rorty brak metody, brak niepowątpiewalnych kryteriów oceny, możliwości autokreacyjne (narzucanie swojego słownika na obcy tekst), redyskrypację przeprowadzoną we własnych terminach, a nie w terminach danego tekstu. ZaHaroldem Bloomem postuluje aby ironistka: formowała tekst dla własnych celów, narzucając nań słownik, który nie może mieć nic wspólnego zesłownikiem autora tego tekstu i powinna czekać na to, co się stanie (9)
9Tamże, s. 75
2. Wiedza ludzka jako hipertekst
Zajmijmy się teraz drugą tytułową kategorią, a mianowicie pojęciemhipertekstu. Mimo, że kategoria ta jest wytworem XX wiecznej refleksji nadliteraturą i humanistyką – to ma już stosunkowo bogatą treść.
U genezy (jako swoista podstawa) pojęcia hipertekstu tkwi założenie o językowym charakterze rzeczywistości. Mówiąc inaczej, twierdzi się, że język konstytuuje świat (przynajmniej
świat kultury). Stąd na grunciewspółczesnej humanistyki, nauk społecznych (nie mówiąc już o filozofii) na porządku dziennym są określenia typu: ‘rzeczywistość jest tekstem’, ‘świat jest tekstem’, ‘historia jest tekstem’(oczywiście językowym).
Co więcej wielu badaczy podkreśla fakt, że:” człowiek nie tylko wytwarza narracje – teksty
8.Marek Kwiek: Rorty i Lyotard w labiryncie postmoderny, Wyd. UAM, Poznań,
1994, s. 42
kultury; za równie, a często bardziej istotny poznawczo uważają oni fakt, że własności narracyjne przysługują także procesom mentalnym, w których przepracowujemy i interpretujemy nasze doświadczenie (narracja jest tu uważana za prymarny akt umysłu – przyp. A.R.)”(10)
Jeśli do tego dodamy słynne stwierdzenie Derridy, że nie istnieje nic poza tekstem
– to wychodzi na to, że mamy wokół nas tylko teksty i różne tekstualne światy (obecnie dodalibyśmy, że i medialne).
Wszelkie formy działalności intelektualnej człowieka (na czele z nauką)zawsze (w mniej lub większym stopniu) zmierzały do opisu świata –
począwszy od jego istoty, podstawy, fundamentu, a skończywszy na jego wyjaśnianiu, rozumieniu czy przewidywaniu. Owe opisy, modele, teorie czy fakty były sporządzane w języku i przybierały często kształt narracyjny (teksty narracyjnie uporządkowane, jak mógłby powiedzieć Culler), za pomocą których mieliśmy uzyskać wgląd w jakiś również pozajęzykowyświat.
W dobie współczesnej twierdzi się, że przedstawiciele różnych profesji i różnych dyscyplin naukowych tworzą tylko teksty, które jakoś się odnoszą tylko do tekstualnych światów (gdyż innych ma podobno nie być)wykreowanych przez inne teksty w uniwersalnym procesie językowych narratywizacji (ostatnio moglibyśmy do tego dodać narracje multimedialne).Ów proces narrartywizacji kreuje świat i narracje, inaczej teksty o tym świecie. Można to krótko skonstatować: różne dyscypliny tworzą teksty o tekstach.
W dawniejszych teoriach literatury, tekstu czy metodologii badań naukowych uważano, że autor danego dzieła (tekstu) jest w kimś w rodzaju wszechwiedzącego narratora (badacza) potrafiącego opisać świat. Uważano, że autor jest głównym twórcą swego dzieła. Dzięki temu dane dzieło –
przede
wszystkim naukowe, miało mieć jednolity, spójny i logiczny charakter. Przesądzać o tym miały: werbalizowane założenia (twierdzenia, prawa iteorie), przeświadczenie o możliwości zneutralizowania pozanaukowych przekonań oraz odpowiednia metoda pracy i prezentacji wyników ( jasno uświadamiana przez autora). Jednym słowem: autor był głównym
dysponentem swego dzieło i nadawał mu określony sens. Dzięki tym cech ommetodolodzy i historycy nauki postulowali, że wystarczy, przy analizie bądź interpretacji danej twórczości, ograniczyć się do odtworzenia intencji autorskich (choć i to czasami było niekonieczne – gdyż
były one w tekście aż nadto „widoczne”), stosowanych metod badawczych i otrzymanych wyników aby wyczerpać zawartość danej monografii czy syntezy.
Współczesne teorie literatury (poststrukturalistyczne, dekonstrukcjonistyczne czy pragmatyczne) inaczej już pojmują rolę autora wtworzeniu różnych tekstów, naczej postrzegają charakter dzieła literackiego czy naukowego oraz relacji i zależności w nim/ich występujących.
We współczesnej refleksji teoretyczno -metodologicznej podważono mit wszechwiedzącego narratora potrafiącego realistycznie i całościowo opisać świat - zarówno na gruncie literatury jak i humanistyki. Dzięki pracom radzieckiego teoretyka literatury M. Bachtina otrzymaliśmy koncepcję tekstu homofonicznego (monologicznego, inaczej) i polifonicznego (dialogicznego, inaczej). W tym pierwszym:” [...] wszechwiedzący i autorytatywny twórca góruje bezapelacyjnie nad postaciami, kształtuje je jako „twarde”, sfinalizowane obrazy rzeczywistości, zamyka w mocnych, ostatecznych
ramach swojej interpretacji i oceny. Cały świat powieściowy ukazany jest z jego punktu widzenia [...] wiedzącym, rozumiejącym w pierwszym stopniu jest sam autor”(11)
10.Katarzyna Rosner: Narracja, tożsamość i czas, Universitas, Kraków, 2003,
s. 7
11.Henryk Markiewic
z: Prace wybrane, t. V, Z teorii literatury i badańliterackich, Universitas, Kraków, 1997, s. 206
Tekst polifoniczny jest z kolei zbiorem różnych wypowiedzi, należących do różnych kontekstów i tradycji (językowych czy interpretacyjnych). Ma inaczej mówiąc charakter dialogiczny: z kimś lub czymś polemizuje, czemuś zaprzecza bądź się zgadza, coś potwierdza bądź rozwija, przywołuje różne punkty widzenia:” dialogiczny jest również język, jako aktywne współistnienie różnych „języków” społecznych, wyodrębniających się na zasadzie środowiskowej, zawodowej i terytorialnej, ale także funkcjonalnej, tematycznej, gatunkowej itp.” (12)
Tak więc dialog w danym utworze literackim czy naukowym ma miejsce:1) między autorem a tradycją, miedzy autorem a czytelnikiem, między autorem a jakimś problemem czy postacią; 2) w świecie przedstawionym utworu – np. między bohaterami, bohatera z samym sobą, narratorem a bohaterami itd. Ponadto każda wypowiedź ma określone zabarwienie
ideologiczne.
Odzwierciedla jakąś wizje świata i człowieka. Teoria Bachtinai współczesne poglądy na twórczość (literacką czy nawet naukową) umniejszają rolę autora w tworzeniu tekstu. Punkt ciężkości bowiem w aktach interpretacji danych tekstów przenosi się (z jednej strony)
na dyskursy, paradygmaty czy reguły kulturowe (mające charakter językowy) –
a więc te elementy, które „kreują” autora: jego światopogląd, ideologię, wizję historii, wartości itp. oraz na sam tekst (z drugiej strony). Oczywiście obraz (np. świata tekstu)jest wynikiem zabiegów interpretacyjnych. To interpretator (czytelnik) – jak przekonują nas poststrukturaliści jest twórcą tekstu i jego poszczególnych składników.
Pod wpływem koncepcji bachtinowskich zrodziło się (Kristeva) pojęcie:‘intertekstualności’. Przekonania Kristevej można sprowadzić do trzech tez:
I) pisarstwo jest zapisem lektury,
II) każdy tekst jest odwołaniem się do zastanego korpusu literackiego
III) intertekstualność staje się inherentną cechą każdej praktyki literackiej (13)
12.Tamże, s. 213
13.Zofia Mitosek: Teorie badań literackich, PWN, W-wa, 1995, wyd. III, s.324
Zatem, podsumowując niniejszy fragment: współczesne teorie literatury i coraz częściej naukoznawcy (jak już pisałem) akcentują fakt, że znaki językowe nie odzwierciedlają żadnej rzeczywistości. Natomiast same są rzeczywistością. Ponadto, uważa się obecnie, że świata nie da się opisać całościowo i zamknąć w jakimś dziele czy podręczniku. W słowniku współczesnego literaturoznawstwa i naukoznawstwa dominuje określenie: ‘świata jako tekstu’, który jest pisany w nieskończoność. Dany tekst (literacki czy naukowy) piszemy z różnych pre-tekstów (innych powieści, podręczników, dzieł naukowych, publicystycznych, „źródeł” itd., itd.) i proces ten jest nieskończony. Każdy tekst (literacki czy naukowy) jest więc mozaiką różnych tekstów (swoistych „cytatów”), zawierających różne punktu widzenia i wzajemnie się do siebie odnoszących: faktograficznie, teoretycznie, filozoficznie, ideologicznie, literacko czy językowo. I są to właśnie relacje ‘intertekstualne’. Mamy tu więc do czynienia, jak się mawia, ze swoistym: ‘hipertekstem’ będącym mozaiką (złożeniem) różnych tekstów i punktów widzenia -
bez początku, końca, określonego kierunku, jednoznacznych związków i zależności.
3. Słownik Chazarski’
Po zarysowaniu dwóch podstawowych dla nas kategorii, tj. ‘ironii’ i‘hipertekstu’ nastał najwyższy czas aby zaprezentować dzieło, które można zinterpretować jako spełniające dwie nasze tytułowe wartości czy cechy – tj. ironiczność i hipertekstualność.
Słownik Chazarski (1984) jest utworem niezwykłym – nie dającym się prosto zaszufladkować do konkretnego rodzaju literatury ani dyscypliny wiedzy. Sam Pavic określił go jako powieść –
leksykon.
Składa się on z dwóch części (egzemplarzy): męskiej i żeńskiej (co też jest niezwykłe).Egzemplarz męski różni się od żeńskiego tylko jednym akapitem. Jednakże jest to różnica zasadnicza –
rzutująca na całość interpretacji.
„Autor” deklaruje, że jego dzieło jest próbą rekonstrukcji pierwszego wydania z roku 1691 i zniszczonego w roku następnym. Pavic nie ogranicza się jednakże do odtworzenia pierwotnej zawartości słownika – uzupełnia go bowiem również o nowe hasła dotyczące tzw. kwestii chazarskiej.
Każdy z dwóch egzemplarzy słownika zawiera zbiór haseł – podzielonych na trzy części. W każdej części są hasła (poświęcone Chazarom) – pochodzące z tekstów chrześcijańskich, żydowskich i arabskich. Hasła uszeregowane są według kolejności alfabetycznej. W porównaniu z oryginałem hasła zostały przetłumaczone na jeden język, a wszystkie daty zostały przeliczone według jednego kalendarza.
Wszystkie hasła tego leksykonu odnoszą się do Chazarów. Traktują one o postaciach i wydarzeniach związanych z tym ludem. Niektóre z haseł są takie same we wszystkich trzech częściach (dotyczące „tych samych” postaci i wydarzeń). Dzieło Pavica nie jest zatem ani klasyczną powieścią ani klasycznym traktatem historiograficznym.
Klasyczną formą narracji, jak utrzymują teoretycy literatury, jest opowiadanie (czy dyskurs). Klasyczne opowiadania zawierały/ją zawsze jakąś fabułę czy historię, która obejmowała całość zdarzeń (wątki, fakty), postaci i relacje w jakie wchodzą dane postaci –
uczestniczące w tych zdarzeniach. Inaczej mówiąc, fabułę możemy pojmować: jako uporządkowany w czasie przebieg wydarzeń (14)
14.Umberto Eco: Lector in fabula, PIW, W-wa,1994, s. 149
Fabuła zatem (albo historia)jest „materiałem”, który się przedstawia poprzez opowiadanie czy dyskurs.
Dana fabuła jest opowiadana przez narratora. Kreuje on świat przedstawiony w danej narracji i wszystko, co się w tym świecie dzieje. Narrator nie jest tożsamy z autorem, który podpisuje się pod danym utworem.
Typowa narracja historyczna –
będąca tworem akademickiej historiografii (i nie tylko, zresztą) też może być pojmowana jako pewien rodzaj opowiadania (czy dyskursu), który ukazuje nam jakąś historię, zawiera jakąś fabułę, inaczej. Dana historia jest przedstawiana też przez narratora, który zwykle jest/był wszechwiedzący. Znajduje się on (znajdował) jakby na zewnątrz świata przez siebie przedstawianego (w innej czasoprzestrzeni), ale wiedział o nim niemalże wszystko, albo wierzył (dzięki temu, że był na zewnątrz przedmiotu poznania), że może kiedyś osiągnąć prawdę o nim. Taki status narratora miał przesądzać o realistycznym charakterze opowiadania (narracja historyczna miała reprezentować tu jakąś minioną rzeczywistość - w jej realiach). Narrator opowiadał swoją realistyczną historię zawsze z pewnego dystansu czasowego. Stad, czas narracji był zawsze późniejszy od czasu fabuły (historii).
Klasyczne narracje historyczne tworzyły też swojego czytelnika modelowego (jak by powiedział Eco), który miał być biernym odbiorcą „prawd” czy komunikatów (np. ideologicznych bądź światopoglądowych) niesionych przez wszechwiedzącego narratora.
W XIX-wiecznych narracjach artystycznych (np. powieści), jak i wcześniejszych fabuła było podstawą kompozycyjną tych dzieł sztuki. Podobnie jest i w przypadku narracji historycznych. W powieściach XX-wiecznych fabuła jednakże schodzi na plan dalszy. Najważniejsze stają się nie zdarzenia i wątki(fakty), lecz sposoby ich pokazywania i kształt, jaki one przybierają w świadomości wykreowanych przez artystę postaci. W powieściach
modernistycznych mamy:
1). zanegowanie koncepcji wszechwiedzącego narratora, który przekazuje fakty i przedstawia realistyczną rzeczywistość,
2)wszechwiedzący narrator zostaje zastąpiony przez ograniczonego w swej
wszechwiedzy narratora bądź wielością głosów i punktów widzenia, 3)rzeczywistość przedstawiona utworu nie pokazuje już świata, który jest uporządkowany i tworzy jednolitą całość (jest obiektywny). Świat ten jest raczej prezentowany tak, jak się on przedstawia jakiejś pojedynczej częstoświadomości. Jest to więc świat (czy raczej światy) „nieskończenie” bogaty, skomplikowany i sprzeczny, 4) następuje rozbicie jednolitej do tej pory narracjii fabuły, która była porządkowana przez wszechwiedzącego narratora, 5)następuje rozbicie linearności narracji – poprzez zanegowanie koncepcji jednej przestrzeni i jednego, obiektywnego czasu, w których to ukazywano postaci i wydarzenia.
W utworach modernistycznych następuje „żonglerka” czasem, który jest zrelatywizowany do danej świadomości. Następuje tu przeskakiwanie od jednej perspektywy czasowej do innej. Narracja taka jest właściwie pozbawiona jakiegokolwiek punktu odniesienia. Narracje artystyczne i sztuka
postmodernizmu idą jeszcze dalej. Oczywiście przejmują z modernizmu takie
jego cechy, jak: odwrót od tzw. realizmu, przedstawianie świata z punktu widzenia różnych perspektyw, rozbicie fabuły, czasu czy refleksja nad tworzeniem, ale wprowadzają też nowe elementy.
Najbardziej, jak się wydaje, cechą charakterystyczną literatury postmodrnistycznej jest tworzenie
– tzw. dzieł „otwartych” (by użyć znanej terminologii U. Eco). Klasycznym już przypadkiem tego typu twórczości jest głośna: ‘Gra w klasy’ Julio Cortazara (1963).Za prekursora tego typu podejścia można już uważać: ‘Finnegans Wake’ J. Joyce’a (1939). Jednakże wzmiankowana powieść Cortazara w sposób najpełniejszy realizuje ten ideał twórczości.
Cortazar należy do grona artystów, filozofów czy pisarzy, którzy uważają, że autor nie tworzy dzieła „zamkniętego”. Dzieło jawi się tu bowiem jako sui generis pre-tekst, podatny i możliwy na różnorodne odczytania: interpretacje, komentarze itp. Co więcej, pisarze w rodzaju Cortazara czy Ecouważają, że tworzenie (i co za tym idzie konkretne dzieło literackie,
muzyczne czy filmowe) nie ma początku ani końca. Piszemy o czymś lub o kimś permanentnie i proces ten jest nieskończony. Towarzyszy temu określony pogląd na świat. Rzeczywistość jaką starają się przedstawić w swych powieściach – wspomniani Cortazar czy Eco (np. ‘Imię Róży’) jest
chaotyczna, nieskończenie skomplikowana, tajemnicza, niemożliwa do zgłębienia. Kluczową jednak rolę w ich twórczości odgrywa (sic!) czytelnik.
Artysta bowiem (poeta, pisarz, malarz czy filmowiec) dostarcza jedynie
materiału (słowa, dźwięki czy obrazy) – natomiast nadanie im ostatecznego czy raczej należałoby powiedzieć konkretnego kształtu – wykreowanie czegoś – jest już zadaniem odbiorcy (czytelnika, słuchacza czy widza). W swoistym wstępie do ‘Gry w klasy’ czytamy:” Na swój sposób książka ta zawiera w sobie wiele książek, przede wszystkim zaś dwie książki. Pierwszą należy czytać normalnie, a kończy się ona na rozdziale 56, pod którym znajdują się trzy ozdobne gwiazdki równoznaczne ze słowem „koniec”, w konsekwencji czego czytelnik bez wyrzutów sumienia może zrezygnować z dalszego ciągu. Drugą należy rozpocząć numerów, które są zaznaczone pod każdym rozdziałem w nawiasach” (15)
15.Julio Cortazar: Gra w klasy, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza, W-
wa, 1998
Ponadto utwory literatury postmodernistycznej można uważać za świadomie budowany ‘hipertekst’ będący złożeniem, mozaiką różnych „cytatów”, odniesień, parodią czy pastiszem na całej dotychczasowej tradycji literackiej.
Pavic idzie jeszcze dalej. „Autor” Słownika Chazarskiego pisze, że można go czytać w niezliczone sposoby.
Co więcej, jest to książka, postuluje, otwarta i po zamknięciu można ją pisać dalej; podobnie jak ma swego dawnego i obecnego leksykografa, tak i w przyszłości może mieć nowychautorów, kontynuatorów i współtwórców (s. 18) (16)
16.Milorad Pavic: Słownik chazarski, W-wa, 2004
.
Czytelnik może korzystać z tego słownika, sugeruje, w sposób, jaki najbardziej mu odpowiada. Jedni, jak w każdym leksykonie, będą szukać słowa lub nazwy, która interesuje ich w danej chwili; inni uznają tę książkę za lekturę, którą trzeba przeczytać od początku do końca aby mieć pełen obraz kwestii chazarskiej. Słownik można kartkować z lewa w prawo albo z prawa w lewo.
Słownik Chazarski można także czytać po przekątnej aby otrzymać
przekrój przez wszystkie trzy księgi: islamską, chrześcijańską i hebrajską (s.19). Żadna chronologia nie będzie tu przestrzegana (dodaje). W ten sposób każdy czytelnik sam złoży swoją książkę, jak w partii domina czy kart. Nie ma zresztą przymusu przeczytania całej książki. Im więcej się jednak szuka(uważa) – tym więcej się zyskuje, a szczęśliwy odkrywca pozna wszystkie związki między hasłami tego leksykonu. Co innego odnajdą inni (s. 20).
4. ‘Słownik Chazarski’ jako tekst historiograficzny
W ostatniej części niniejszego artykułu chciałbym się zastanowić nad korzyściami jakie może przynieść lektura ‘Słownika Chazarskiego’ dla akademickiej historiografii?
Ten rodzaj historiografii (akademicka) zawsze chciał mieć monopol nawiedzę wiarygodną poznawczo, z roszczeniem do powszechnej ważności, realistyczną, weryfikowalną empirycznie, metodyczną i wolną od uwikłań w bieżącą politykę. Ostatnimi czasy refleksja naukoznawcza i
filozoficzna zrobiła wiele aby ten model poznania mocno nadwerężyć.
W ślad za refleksją teoretyczno-metodologiczno-filozoficzną nad podstawami nauk historycznych
nie poszła (z nielicznymi wyjątkami) praktyka badawcza. Wciąż brakuje tzw. prac historycznych,
które by realizowały sugestie postmodernistów i bardziej by były dostosowane do realiów współczesnej kultury -wartości i oczekiwań, które ona niesie (nadmieńmy w tym miejscu, że daleko lepsza sytuacja panuje w przypadku historii historiografii). Zatem jesteśmy zmuszeni wciąż zwracać wzrok ku innym dyscyplinom i formom wiedzy ludzkiej– w celu podpatrywania sposobów pisania prac historiograficznych. Na dzieło Pavica też można spojrzeć jak na pewnego rodzaju alternatywę dla akademickiej historiografii.
Jaki zatem obraz historiografii wyłania się z twórczości serbskiego pisarza?
Zauważmy na początek, że Słownik Chazarski można postrzegać zarówno jak pracę historyczną, jak i z dziejów historiografii. W jego przypadku ta różnica praktycznie się zamazuje. Dzieje się tak dlatego, że Pavic nie stara się odtworzyć dziejów Chazarów. Celem autora jest natomiast rekonstrukcja wcześniej zaginionego słownika, który zawierał (jak mógłby powiedzieć tradycyjny historyk) źródła do dziejów tychże Chazarów. Słownik Chazarski zawiera więc teksty mówiące coś o tzw. kwestii chazarskiej (historyczne) i teksty historiograficzne komentujące ustalenia historiografii odnoszące się do tego średniowiecznego (w naszej chronologii) ludu.
Oczywiście – są one wymieszane ze sobą. Co więcej, nie ma tu żadnej chronologii ani innej cezury (np. przedmiotowej). Wszystko co ma przed oczyma czytelnik: to są teksty –
ułożone w porządku alfabetycznym. Zawierają one (oprócz tzw. faktów) różne punkty widzenia, oceny, interpretacje, komentarze itd, itd.
Wszystkie teksty zatem wydają się być równoprawne pod względem poznawczym! Chcąc bowiem dokonać krytyki jakiegoś opisu zawartego wdanym tekście jesteśmy zmuszeni opierać się na innym tekście i nie możemy wyjść poza teksty – aby zweryfikować fakty bądź interpretacje (przy całej zresztą względności tego rozróżnienia)! Zresztą, po co mielibyśmy dążyć do takiej weryfikacji. „Autor” zdaje się nam sugerować, że świat składa się tylko z tekstów, które zawierają jakieś tekstualne jego wizje i kolejne wizje tworzymy tylko i wyłącznie z zastanych tekstów (są w tym przypadku pretekstami). Pavic zatem stwarza Chazarów i ich światy. W ogóle te dwa egzemplarze można odczytać jako swoistego rodzaju symulacje tworzenia dziejów i wiedzy historycznej. Stąd można by zadać pytanie na podstawie jakich to przesłanek historycy akademiccy mają prawo podkreślać wyższość swoich propozycji badawczych nad propozycjami pisarskimi dzieł w rodzaju
U. Eco czy naszego Pavica?
Czy nie jest może tak, że w jednym i drugim przypadku mamy do czynienia z po prostu historiami palimpsestowymi?
Jedyne więc co być może można zrobić – to zgromadzić te wszystkie tekstualne historie w jeden wielki tekst, który można określić, jako: historiograficzny hipertekst (oczywiście w dobie współczesnej moglibyśmy dodać: multimedialny hipertekst).
Jak wcześniej wspomniałem współczesna refleksja naukoznawcza i filozoficzna dokonała rewizji wielu poglądów dotyczących możliwości poznawczych nauki. Za tym poszło przekreślenie wielu rozróżnień: na istotę i pozór, na obiektywne i subiektywne, prawdę i fałsz, realistyczne i fikcyjne, naukowe i nienaukowe - żeby poprzestać na tych najczęściej przywoływanych. Stąd trudno znaleźć powszechnie akceptowalne kryteria, za pomocą których można by „mierzyć „ wiarygodność wiedzy produkowanej w różnych dyscyplinach naukowych czy dziedzinach ludzkiej aktywności.
Jeśli już – to opieramy się na kryteriach pragmatycznych, etycznych czy estetycznych. W wypadku jednakże tego typu zasad decydujący głos należy do czytelnika czy odbiorcy różnych wytworów bądź ich konsumentów (w szerokim tego słowa znaczeniu). Jest to wyjście zresztą naprzeciw tendencjom współczesnej ponowoczesnej kultury ceniącej jak najbardziej wartościowe: pluralizm, indywidualizm i autokreację. I omawiane dzieło Pavica zakładatego typu postawę w stosunku do historiografii. To czytelnik ma prawo wybrać sobie ze słownika te teksty, które najbardziej mu odpowiadają (ze względów poznawczych – ale i pragmatycznych, etycznych, estetycznych czy
jakichkolwiek innych jeszcze).
Można założyć, że będzie on zdawał sobie sprawę, że nie uzasadni swego wyboru poprzez odwołanie się do jakichś nie powątpiewalnych zasad czy kryteriów. Jeśli jednak zgodzi się na ironiczną grę, którą proponuje mu Pavic – to nie sądzę żeby odczuwał tu większy dyskomfort.
Więcej, czytelnik może zostać też współautorem i to nie tylko z tego względu, że może zestawić wszystkie teksty w inny rodzaj słownika – ale może (z już istniejących tekstów) napisać czy dopisać inne: poszerzając w ten sposób istniejący już historiograficzny hipertekst! Zauważmy, że tego typu postawa jest już realizowana w przypadku Internetu. Dzieło Pavicaantycypowało ten trend współczesnej kultury.
Kończąc, chciałbym pokazać jeszcze inną -
ważną zaletę tego typu pracy. Od jakiegoś bowiem czasy słyszy się stwierdzenia, że współczesnyświat staje się/stał się światem bez historii! Oznaczać to może (na przyszłość)„śmierć” historiografii.
Otóż, jak nietrudno się zorientować w świetle przeprowadzonej powyżej interpretacji „Słownika Chazarskiego”, kreuje on świat bez historii. Zaznaczmy jednak natychmiast, że jest to świat bez pewnej wizji historii i nauki historycznej. Dla nas – ludzi Zachodu dzieje (historia) to pewien proces mający swój początek i zmierzający do pewnego punktu docelowego.
Jest to wizja świata historycznego o proweniencji Judeo - chrześcijańskiej.
Historia toczy się tu w ramach pewnej przestrzeni i w ramach linearnej koncepcji czasu. Przeważają w takiej czasoprzestrzeni związki przyczynowo-skutkowe.
Czas i co za tym idzie wydarzenia są nieodwracalne. Historiografia jest zobowiązana rejestrować fakty i procesy – dziejące się w tego typu świecie.
Tymczasem, dzieło Pavica sugeruje nam, że świat sam w sobie nie ma historii.
Historyczność może być pojmowana jako wytwór kulturowy. Mogą istnieć różne koncepcje i wymiary historyczności i co za tym idzie świata z historią.
My, ludzie Zachodu obiektywizujemy judeo-chrześcijąńską koncepcję historii. Świat z historią (i to we wzmiankowanej przed „chwilą” wersji) wydaje nam się naturalny i wręcz odwieczny. Próba jego dekonstrukcji możesię nam wydawać wyrokiem na dzieje i, co za tym idzie, na samąhistoriografię. ‘Słownik Chazarski’ odsyła do lamusa jedynie Judeo -chrześcijańskie rozumienie dziejów.
Z drugiej strony przekonuje jednak, że niekoniecznie musimy pożegnać się ze światem z historią. Możemy co najwyżej inaczej rozumieć historyczność. Dla człowieka ponowoczesnej kultury (a dla takiego w pierwszym rzędzie adresowana jest ta książka Pavica)świat jawi się jako pełen różnic, sprzeczności czy wręcz chaosu. Jest to rzeczywistość językowa, medialna czy, powiedzmy, cyfrowa,
którą zwykle narratywizujemy. Otoczeni zewsząd jesteśmy różnymi tekstami (w szerokim tego słowa znaczeniu) i coraz częściej rzeczywistością medialno-cyfrową.
Teksty te mają przygodny charakter, tak samo jak przygodne wykreowały je ludzkie istoty. I już mamy do czynienia z historycznością – rozumianą tu jako: przygodność bytu ludzkiego i jego wytworów. Zauważmy, że jeśli zgodzimy się z tekstualnym charakterem rzeczywistości – to wcale nie pozbawiamy się pamięci czy tradycji.
Przecież mamy wokół siebie teksty, które mogą być dla nas „źródłem” zachowania tych wartości –
wizji określonego świata, który jest dla nas ważny i w którym chcielibyśmy mieszkać.
A historiografia może być przecież konceptualizowana jako dyscyplina zajmująca się owymi tekstami i relacjami, jakimi można je połączyć – tak jak zrobił to Pavic.
Może to być historiografia wielo perspektywiczna. ‘Słownik Chazarski’ ukazuje nam dwie podstawowe wizje oglądu świata: męską i żeńską, które następnie (w przypadku Chazarów oczywiście) dzielą się na żydowską, chrześcijańską i arabską. Każda z nich z kolei rozbija się na nieskończenie wiele jednostkowych zwykle perspektyw.
Ponadto, jak wskazałem wcześniej każdy w takim modelu może być autorem i historykiem. Co więcej, można tu tworzyć niezwykle opowieści o niezwykłych światach, które mogą zainteresować różnych odbiorców, uwieść ich (jak mógłby powiedział Baudrillard). Przecież jedną z cech współczesnej kultury jest to, że w jej ramach produkuje się znaki, które następnie „konsumujemy”. „Dzieło Pavica” też można postrzegać jako taki znak, który nie odsyła do niczego – a jego atrakcyjność tkwi w określonych takich a nie innych, jego wewnętrznych walorach.
„I podał mi tych kilka odbitek kserograficznych, które przed nim leżały.
Na ułamek sekundy dotknął przy tym kciukiem mojego kciuka, a mnie scierpła skóra od tego dotyku. Miałam wrażenie, że nasza przeszłość i przyszłość są wnaszych palcach i że się dotknęły. Dlatego właśnie, gdy zaczęłam czytać tekst,w pewnej chwili zatonąwszy we własnych uczuciach zgubiłam wątek. W tym momencie nieobecności i samo zapomnienia z każdym przeczytanym, ale nie pojętym i nie przyswojonym wersem mijały wieki, a gdy po pewnym czasieocknęłam się i wróciłam do treści, wiedziałam, że czytelnik wracający z przestrzeni własnych uczuć nie jest już tym, który niedawno poszybował w owe przestrzenie.
Więcej zyskałam i dowiedziałam się nie czytając, niż gdybym przeczytała te stronice.
A kiedy zapytałam doktora Muawiję, skąd je ma, powiedział coś, co mnie jeszcze bardziej zdziwiło:
nie trzeba o to pytać” (17)
I czyż historiograficzny hipertekst nie jest doskonałym miejscem dla ironii,
a także autokreacji?..
pl.wikipedia.org/wiki/Atak_terrorystyczny_na_szkołę_w_Biesłanie
o
o
1 września 2004, pierwszego dnia roku szkolnego, szkoła w Biesłanie, .... 17 września2004 roku Szamil Basajew oświadczył, że to on zorganizował zamach.
Przebieg ataku - Tożsamość napastników - Wewnętrzne reperkusje kryzysu
www.youtube.com/watch?v=9wO2XhuDOzs
o
o
10 paź 2008 - 1 września 2004 Szkoła nr 1 w Biesłanie opanowana została przez uzbrojony oddział trzydziestu trzec... ... do sił czeczeńskiego dowódcy polowegoSzamila Basajewa. ... Znajcie ich nazwiska i chrońcie wspomnienie. 5. (2x)
wiadomosci.onet.pl › Świat › Rosja
o
o
4 wrz 2012 - Swoje wspomnienia dziewczynka, która miała wówczas 14 lat, spisała tuż ... Tajmuraza Mamrusowa (obecnej głowy Osetii Północnej, który w 2004 r. stał na... Do zorganizowania ataku przyznał się Szamil Basajew, radykalny ...
www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/676861,Bieslan-9-lat-od-tragedii-
o
1 wrz 2013 - Miały 7, 9, 10, 12 lat - mówił jeden z mieszkańców Biesłanu w dniu ... do budynku w Biesłanie, w Północnej Osetii 1 września 2004 roku. Do ataku przyznał się dowódca polowy oddziałów czeczeńskich, Szamil Basajew.
Świat stanął po raz KOLEJNY na granicy WOJNY. Taka sytuacja jest na Krymie w niepodległym kraju jakim jest UKRAINA?.
www.ultramontes.pl/Pesch_1_III.htm
o
Pędzi swe życie w całkowitej zależności od materialnych warunków; jest mniej trwały... A jednak jakże nieskończenie wysoko stoi przez swój rozum i wolę ponad całą przyrodą. ... oblicza drogi planet, rozpoznaje ich skład chemiczny, to znowu spogląda na ziemię i życie mrówek bierze za przedmiot naukowych dociekań.
wolnelektury.pl/katalog/lektura/nie-boska-komedia.html
o
o
Kto ci dał życie nikczemne, tak zwodnicze, że potrafisz udać Anioła chwilą, nim ..... z tyłu — niechaj sobie tam każda mrówka bieży i bawi się dźbłem[37] swoim, .....278Jednak to obraz twój i wszystkich twoich, i wieku twego, i teorii twojej[70]. — ...305Już nie mogę ciebie, Ojcze, i tego pana rozpoznać — iskry i nicie czarne ...
Kto pozwolił premierowi Federacji Rosyjskiej Putinowi i Prezydentowi Medwiediewowi w Pradze w dniu 8 kwietnia 2010 roku na THEATRUM MUNDI na polance Siewiernego XUBS w Smoleńsku ! Federacja Rosyjska. Kiedy prawdziwe wydarzenia polityczne -zniknięcia Polskich Pielgrzymów Rodzin Katyńskich i generalicji Wojska Polskiego w „wycieczce Prywatnej” śp. Lecha Kaczyńskiego!
Komunistyczna Partia Polski 1943-2014 (Wanda Wasilewska) to nie przeszłość historyczna "spadek" po 1918-1939 KPP.
http://kompol.org/historia/09-17.html
Komunistyczna Partia Polski
Krajowy Komitet Wykonawczy
adres do korespondencji:
skr. poczt. 154, 41-300 Dąbrowa Górnicza
http://kompol.org/index.html
Dla kontaktów zagranicznych / For international contacts / Иностранные контакты
***
Chcę wstąpić do KPP. Co powinienem zrobić?
1. Zapoznać się z Programem i Statutem KPP.
2. Zgodzić się z ich treścią.
3. Pobrać Deklarację Członkowską.
4. Wydrukować ją i wpisać wymagane dane.
5. Dołączyć do niej dwa zdjęcia w formacie 45x35 mm (jak do dowodu osobistego).
6. Wysłać Deklarację Członkowską wraz z dwoma zdjęciami na adres:
Komunistyczna Partia Polski
Krajowy Komitet Wykonawczy
skr. poczt. 154,
41-300 Dąbrowa Górnicza
7. Oczekiwać na kontakt z najbliższej terytorialnie komórki partyjnej.
8. Członkiem KPP zostaje się po okresie kandydackim trwającym do 6 miesięcy.
kompol.org/historia/09-17.html
o
o
Obóz w Berezie Kartuskiej. ... "pacyfikacje" wsi, wtedy rząd polski wynalazł i stworzył coś najwymyślniej dzikiego .... Nie rozprostowawszy się, udając, że niby to całkowicie pochłonięty jest pracą, malec jął mi perswadować: "Trzeba się trzymać.
pl.wikipedia.org/wiki/Miejsce_Odosobnienia_w_Berezie_Kartuskiej
o
o
Więzienie w Berezie Kartuskiej organizowali: dyrektor Departamentu ... ale także ludzie związani ze Stronnictwem Ludowym (SL) i Polską Partią Socjalistyczną (PPS). ...Dlatego, że widać owych osiem lat pracy nad wielkością Polski, osiem lat ...
www.polskieradio.pl/.../885469,Bereza-Kartuska-–-ta-nazwa-budzila-pra...
o
o
12 lip 2013 - Bereza była czymś w rodzaju łagodnego sowieckiego łagru czy niemieckiego ... byli szykanom, drylowi, biciu oraz przymusowi bezsensownej pracy. ...ze Stronnictwem Ludowym (SL) i Polską Partią Socjalistyczną (PPS).
kresy24.pl/15563/bereza-kartuska-jak-bylo-naprawde/
o
o
26 wrz 2012 - Byli to mieszkający w Polsce Niemcy i współpracujący z wywiadem ...Niniejszy tekst to również rozszerzona recenzja jego cennej i pionierskiej pracy. .....byli polscy nacjonaliści ze zdelegalizowanej polskiej partii Obóz ...
www.macierz.org.pl/.../bereza_kartuska_-_polski_sanacyjny_obóz_konc...
o
o
W czasie wojny bolszewicko-polskiej Bereza Kartuska była dwa razy w .... ale także ludzie związani ze Stronnictwem Ludowym (SL) i Polską Partią Socjalistyczną (PPS)..... Za najbardziej uciążliwą pracę uznawano pompowanie wody, które ...
Prezydenta RP wraz z Małżonką Marią zaczęła się już 8 kwietnia 2010 roku. Skończyły się dnia 13 kwietnia 2010 roku uśmierceniem co poniektórych.
Kto pozwolił na Ich zniknięcie, a także Ich Śmierć TYCH WYBRANYCH SPOŚRÓD WYBRANYCH.
Od powietrza głodu ognia i wojny zachowaj nas PANIE, my grzeszni Ciebie Boga prosimy.
Strona główna / WYDARZENIA
W katastrofie załogi polski Tu-154 oskarżonych
April 10, 13:42 | Michał Gaspar
Tu-154 Prezydent Polski Lech Kaczyński rozbił się pod Smoleńskiem z powodu błędów załogi. Niniejsza opinia śledczy ustalenia okoliczności tragedii.
Od czynnika ludzkiego, jako głównych wersjach incydentu donosiRIA "Nowosti" z odniesieniem do źródła w strukturach władzy w Centralnym Okręgu Federalnym. Tymczasem w oficjalnym oświadczeniu ICPO brzmi następująco: "Dochodzenie rozważa różne wersje tego, co się stało, w tym niekorzystne warunki pogodowe, błąd człowieka, awarii technicznych lub innych."
Po katastrofie sprawie karnej na podstawie przestępstwa w ramach części 3. 263 kodeksu karnego ("naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu lotniczym, w wyniku śmierci dwóch lub więcej osób").
Według wstępnych danych, samolot podczas lądowania na lotnisku wojskowym Północnej złapany wierzchołki drzew i rozbił się. Stało się to w gęstej mgle, z powodu których się dyspozytorzy załogi zaproponował, aby zmienić cel podróży i grunty w Moskwie lub Mińsku. Jednak piloci postanowili lądować w Smoleńsku. Trzykroć się rozwinął samolot przed wejściem do bramy i udał się do spadku tylko raz czwarty. Należy pamiętać, że załoga Tu-154 Eskadry został zatrudniony od polskiego prezydenta.
"W odległości 1,5 km kierownictwo lotu okazało się, że załoga zwiększyła prędkość opadania i zaczął schodzić poniżej ścieżki schodzenia. Załogi szef wydał rozkaz, aby przenieść samolot w locie poziomym, a gdy załoga nie postępuj zgodnie z instrukcjami, kilka razy dał komendę do opieki . zastępca Niemniej załoga nadal spada Niestety, skończyło się tragicznie,. "- powiedział przedstawiciel rosyjskiej powietrza Personel generała-porucznika Aleksandra Aleshin.
Dodał, że lotnisko od 10:00 mgle spodziewać co został poinformowany dowódcy polskiej załogi, zachęca go, aby przejść do zastępcy. Niemniej jednak, że załoga postanowiła wykonać podejście.
Jednak, być może piloci odmówili oferują kontrolery zmiany przeznaczenia nie na własną rękę. On Air"Echo Moskwy" test pilot Jewgienij Pankevich powiedział, że byli po prostu zmuszeni, bo zwykle, gdy druga próba wejścia brama nie, samolot wysłał do zastępcy.
Przy okazji, Lech Kaczyński był postrzegany raz próbując dowolności w powietrzu. W sierpniu 2008 roku, jego samolot zmierzał do Tbilisi. Jednakże, ze względów bezpieczeństwa, dowódca wylądował w Azerbejdżanie, pomimo wymogu polskiego prezydenta na lot do Gruzji. Raz na ziemi, Kaczyński powiedział, że incydent zostanie podjęta na najwyższym poziomie.
Na miejscu katastrofy pracuje grupa dochodzeniowa Komitetu Śledczego w regionie Smoleńska i Moskwy Międzyregionalnej Śledczego Ministerstwo Transportu. Udali się do pomocy medycyny sądowej śledczy i centralnego biura UPC. Przyleciał do Smoleńska i szef działu Alexander Bastrykinem.
Badanie katastrofy wziął osobistą kontrolę Prokuratora Generalnego Jurija Czajki. Tworzy również Komisji Rządowej do wyjaśnienia okoliczności katastrofy. Decyzja Dmitrija Miedwiediewa przewodniczył premier Władimir Putin.
Przypomnijmy, że samolot rozbił się dziś o 10:50 MSK Pechersk pobliżu regionu smoleńskiego. Zabili wszystkich, którzy byli na pokładzie, w tym Lecha Kaczyńskiego, jego żony i wielu przedstawicieli polskich elit , leciał na uroczystości w Katyniu. Według niektórych danych, UPC, samolot miał 97 ludzi.
Stały adres: http://www.utro.ru/articles/2010/04/10/886905.shtml
Главная / ПРОИСШЕСТВИЯ
В крушении польского Ту-154 обвинили экипаж
10 апреля, 13:42 | Михаил ГАСПАРОВ
Ту-154 президента Польши Леха Качиньского разбился в Смоленской области из-за ошибки экипажа. Такого мнения придерживаются следователи, устанавливающие обстоятельства трагедии.
О человеческом факторе как основной версии случившегося сообщает РИА "Новости" со ссылкой на источник в силовых структурах Центрального федерального округа. Между тем в официальном сообщении СКП РФ говорится следующее: "Следствие рассматривает различные версии случившегося, в том числе неблагоприятные погодные условия, человеческий фактор,технические неполадки и другие".
По факту крушения самолета возбуждено уголовное дело по признакам преступления, предусмотренного ч. 3 ст. 263 УК РФ ("Нарушение правил безопасности движения воздушного транспорта, повлекшее по неосторожности смерть двух и более лиц").
По предварительным данным, самолет при заходе на посадку на военный аэродром Северный зацепился за верхушки деревьев и рухнул. Это произошло в условиях сильного тумана, из-за которого диспетчеры предлагали экипажу сменить пункт назначения и приземлиться в Москве или в Минске. Однако пилоты решили садиться под Смоленском. Трижды они разворачивали самолет перед заходом на посадку и пошли на снижение лишь в четвертый раз. Отметим, что экипаж Ту-154 был набран из авиаотряда польского президента.
"На удалении 1,5 км группа руководства полетов обнаружила, что экипаж увеличил вертикальную скорость снижения и начал снижаться ниже глиссады. Руководитель полетов дал команду экипажу о переводе самолета в горизонтальный полет, и, когда экипаж не выполнил указаний, несколько раз отдал команду на уход на запасной аэродром. Тем не менее, экипаж продолжал снижаться. К сожалению, это закончилось трагически", - сообщил представитель штаба ВВС России генерал-лейтенант Александр Алешин.
Он добавил, что в аэропорту с 10:00 ожидался туман, о чем был оповещен командир польского экипажа, ему было рекомендовано уйти на запасной аэродром. Тем не менее, экипаж принял решение о том, что выполнит заход на посадку.
Впрочем, возможно, пилоты отказались от предложения диспетчеров сменить пункт назначения не по своей воле. В эфире "Эхо Москвы" летчик-испытатель Евгений Панкевич заявил, что их попросту заставили, так как обычно, когда вторая попытка зайти на посадку не удается, самолет отправляется на запасной аэродром.
К слову, Лех Качиньский однажды был замечен в попытке самоуправства в воздухе. В августе 2008 года его самолет направлялся в Тбилиси. Однако капитан из соображений безопасности приземлился в Азербайджане, не смотря на требование польского президента лететь в Грузию. Оказавшись на земле Качиньский заявил, что в связи с инцидентом будет принято решение на самом высоком уровне.
На месте крушения работает следственно-оперативная группа следственного управления Следственного комитета по Смоленской области и Московского межрегионального следственного управления на транспорте. К ним на помощь направились следователи и криминалисты центрального аппарата СКП. Вылетел в Смоленск и глава ведомства Александр Бастрыкин.
Расследование катастрофы взял под личный контроль генпрокурор РФ Юрий Чайка. Также сформирована правительственная комиссия по выяснению обстоятельств крушения. Решением Дмитрия Медведева ее возглавил премьер-министр Владимир Путин.
Напомним, что самолет разбился сегодня около 10:50 мск близ Печерска Смоленской области. Погибли все, кто находился на борту, в том числе Лех Качиньский с супругой и рядпредставителей польской элиты, летевшие на траурные мероприятия в Катынь. По уточненным данным СКП, в самолете было 97 человек.
Постоянный адрес статьи:
http://www.utro.ru/articles/2010/04/10/886905.shtml
Pechersk, Rosja Pogoda
|
|
Pechersk Prognoza 10-dniowa prognoza pogody, aktualizowane cztery razy dziennie i pokazuje podsumowanie pogody i szczegółowe słońce, deszcz, śnieg, wiatr i temperatura. Prognoza pogody przedłuża się do 10 dni Wyświetlanie informacji na rano, popołudnie i noc. Patrz linki poniżej prognoz pogody dla innych miast, miasteczek i wsi w pobliżu Pechersk.
Pechersk jest 229 m npm, w odległości 4 km od Smoleńska , do SSE. Smoleńsk liczy 320k ludzi. Czas lokalny w Pechersk jest 4:47:30 PM MSK.
|
Pechersk Forecast (Smoleńsk, Rosja)
*Genetyczni Patrioci
z życia mrówek
SWÓJ ROZPOZNAJE SWEGO
https://www.youtube.com/watch?v=KV4Rg2UFN0o#t=0
Kaczmarski - Opowieść pewnego emigranta
Przesłano 27 cze 2008
Jacek potrafił...
- Nie bój się, nie zabraknie. To krajowa czysta.
Ja, widzisz, przed wojną byłem komunista,
Bo ja chciałem być kimś, bo ja byłem Żyd,
A jak Żyd nie był kimś, to ten Żyd był nikt.
Może stąd dla świata tyle z nas pożytku,
Że bankierom i skrzypkom nie mówią - ty żydku!
Ja bankierem nie byłem, ani wirtuozem,
Wojnę w Rosji przeżyłem, oswoiłem się z mrozem
I na własnych nogach przekroczyłem Bug
Razem z Armią Czerwoną, jako Politruk.
Ja byłem jak Mojżesz, niosłem Prawa Nowe,
Na których się miało oprzeć Odbudowę.
A potem mnie - lojalnego komunistę
Przekwalifikowali na manikiurzystę.
Ja kocham Mozarta, Bóg - to dla mnie Bach,
A tam, gdzie pracowałem - tylko krew i strach.
Spałem dobrze - przez ścianę słysząc ludzkie krzyki
A usnąć nie mogłem przy dźwiękach muzyki.
W następstwie Października tak zwanych "wydarzeń"
Już nie byłem w Urzędzie, byłem dziennikarzem.
Ja znałem języki, nie mnie uczyć jak
Pisać wprost, to, co łatwiej można pisać wspak.
Wtedy myśl się zrodziła - niechcący być może,
Żem się z krajem tym związał - jak mogłem najgorzej.
Za tę hańbę zasługi - Warszawa czy Kraków -
Gomułka nam powiedział - Polska dla Polaków.
Już nie dla przybłędów Pospolita Rzecz -
Wiesław, jak Faraon, popędził nas precz.
I szli profesorowie, uczeni, pisarze,
Pracownicy Urzędu, szli i dziennikarze.
W Tel-Awiwie właśnie, zza rogu, z rozpędu
Wpadłem na byłego kolegę z Urzędu,
I pod Ścianę Płaczu iść mi było wstyd -
Czy ja komunista, czy Polak, czy Żyd?
Nie umiałem jak on, chwały czerpać teraz,
Z tego, że się z bankruta robi bohatera.
Wyjechałem. Przeniosłem się tutaj, do Stanów.
Mówią - czym jest komunizm - ucz Amerykanów.
Powiedz im co wiesz, co na sumieniu masz,
A odkupisz grzechy i odzyskasz twarz.
A ja przecież nie umiem nawet ująć w słowa
Jak wygląda to, com - niszcząc - budował.
I tak sam sobie zgotowałem zgubę:
Meloman - nie skrzypek, nie bankier - a ubek,
Oficer polityczny - nie russkij gieroj.
Ani Syjonista, ani też i goj!
Jak ja powiem Jehowie - Za mną, Jahwe stań
Z tą Polską związanym pępowiną hańb!
Jacek Kaczmarski
5.4.1987
*Genetyczni Patrioci
z życia mrówek SWÓJ ROZPOZNAJE SWEGO
Modlimy się do Boga
Jak zawsze, kiedy mijamy się z PRAWDĄ i ABSOLUTEM
Podziękowanie serdeczne dla Blogerów @Bzik i @Sao Paulo za pomoc w opracowaniu odszukanych materiałów w „W SIECI” i W opracowaniu - wykład uniwersytecki na TEMAT WSPÓŁCZESNY:
dr hab. Andrzej Radomski (An Poleni / An Redinamus) prof. UMCS
Milorada Pavica 'Słownik Chazarski' - czyli 'intertekstualność' i 'ironia' w historiografiimore
by Andrzej Radomski
!!! !!! !!!
*sny chazarskie 08-13.04.2010
